Friday, November 5, 2010

...atë natë 4 nëntori

Si do mundem t'a harroj
Atë natë 4-nëntori
Kur vetmia lë
ngoi

E nje klithmë mortore kumboi...

Si do mundem ti harroj duart e tua

Tentakula shpirtgllabëruese

Që një çast e përgjithmonë

Më joshën mua.

E buzët e tua që me aq ëndje i vëreja

Pranë tyre dridhesha i tëri

Por të ftohtin nuk e ndjeja.

Dhe te dy u perqafuam

Si dy trumcake te trembur

Te etur, te lire e te bashkuar.

Une tashme isha alkoolizuar

Ndersa ti droga ime,

Une rendja si i marre

Per tek ti, mberritja ime intime.

Si do mundem vallë

Të harroj natën tonë të parë

Përpëlitje hormonesh deri në agim

Kur buzët tona kishim çarë.


Si do mundem ti harroj

Lotet e pafajshem feminore te tua

Une isha shkaktari

E ato me druheshin mua

Si ti harroj netet kur ti

Rropateshe aq shume

Qe parajsa qe me ofroje

te mos me prehte ne gjume

harroje se ti ishe paqja

e paketuar ne nje doze valium

tejet emocion apokalipt

per nje djale si une

ndonese ndizeshim ne seks

sepse per njeri-tjetrin

kishim cmendurisht oreks

e une shkrihesha tek ty

dhe epshi rinor

na dehte qe te dy.


Si mund te harroj

sa eger ishe xheloze

pse une qeshja ne shoqeri vajzash

ty te bente fort nervoze

por valle harrohet

ajo aftesi qe kishe ti

kur une te pyesja i shqetesuar

ti zgjidhje te vuaje ne fshehtesi

edhe pse syte te tradhetonin

apo tregonin ciltersi

s'te bindej as zeri

qe dridhej gjithe kersheri

e pas cdo debati

gjeje kurajo ne ndonje mesazh te ri

nje akustike qe u shnderrua

ne miken e neteve-larg

te mallit, te pasionit.



Me një shqipe emocionalisht të gjymtuar

Më the : "TE DUA"

Kjo frazë që rend mes mijëvjeçarësh

Ndali botën për mua.
Kur ti ktheje goten e veres

te blere me para hua

Me aq delikatese

Keto caste nuk i zhduk dot

Nuk mund ti zhyt ne harrese


Hej, ti më bëre

Duhanin ta le

Dhe unë të bëra

Ta nisësh atë.
 

Te shtrire ne gjelberim

Prane insekteve qe kishe fobi

Yjet veshtronim

E kalimtaret jo perhere te rastesishem

Me xhelozi na shikonin

Se nga larg gjithcka duket magjike

Por nga prane me magjike

Ne te dy e jetonim

Kur ti prekje trupin tim

Bota rritej e tkurrej tek ne

Koha humbiste sens e logjike

Dhe si e marre nxitonte

Priste te ndaheshim per takimin e rradhes

E te c'lodhej te perfitonte.


Nje meteor une pashe

Dhe shpreha fshetaz per ty nje deshire

Je nje vajze fantastike

Meriton dicka me te mire

Dhe une ta urova

Kur ti quaje mekat

te shuhej kjo histori

une cuditshem mekatova

vrava lotet e mi

qe per here te pare

per ne te dy u derdhen

i injorova

dhe ata me urrejne

qetesi nuk gjejne

emocionet me rrembejne

kur kujtoj si ledhatoja

lekuren tend qe renqethej

e pushtoja

per buzeqeshjen tende

ne zemer renkoja

ti më do

dhe unë kam frikë të të dua

sepse të dua

e çdo gjë që dua më largohet

e imagjinoja

te dy te perqafuar me zerin qe na dridhej

jo nuk doja...

E lotet tona u bene zjarr

fjalet tona magjike

te putha dhe njehere

e kerkova te me mbetesh mike

se s'mund ta perballoj

te te humb plotesisht

ndaj dy fjale te mekura

le ti ndajme shoqerisht.

sepse une dua

ate qe me ben te vuaj

sepse lumturia deri me sot

per mua ka qene fjale e huaj

dhe unë jam një frikacak

që kam frikë të jem dy

që kam frikë të ta them në sy

që kam frikë që të dua

"Vetem ty"!



Kjo poezi është shkruar në vitin 2002, dedikuar datës 4 nëntor, kur një puthje e rrëmbyer pa rezistencë më dhuroi mikeshën e jetës, në krahë.
Uroj të gjithë njerëzit që me nëntorin i lidh diçka dhe të shpresojmë që pas 4 ditësh Europa do vendosë të lejojë qytetarë shqiptarë të lëvizin lirshëm në Europën e tyre.

Shkroi: Stop Injorancës - Ndal Paditurisë http://www.facebook.com/NdalPaditurise2

No comments: