Komploti kundër shqiptarëve, fillon të lexohet me Përkrenaren e Skënderbeut

Kohët e fundit në një mënyrë intensive dhe shumë këmbëngulëse, nga shumë ekrane televizionesh jemi bombarduar me ide të trajtuara në "libra shkencorë", që tregojnë se si figura kombëtare të cilat Ne shqiptarët e thjeshtë i adhurojmë dhe i nderojmë, janë mëse të rëndomta dhe pothuaj ordinere.

E kanë filluar me Skënderbeun e sigurisht do të vazhdojnë me Nënë Terezën e kështu me radhë për të na bindur plotësisht se ja vlen jo vetëm për një vizë apo për një pension apo për ... të ndërrojmë Identitet.

Kjo na bëri të uleshim posaçërisht dhe të analizojmë këtë personazh të historisë, "Skënderbeun", me metodat tona të hulumtimit të " Psikanalizës së Argumetit - Fakt". Duke mos u çuditur aspak me euridicionin apo aftësitë diplomatike e luftarake të tij, mbetëm pa gojë me atë që quhet " vetëdije për misionin historik" që ka mbartur ky person në funksion të zhvillimeve të ardhshme në Europë dhe pozicionimit të Etnisë së tij mes saj. Këtu kuptuam arsyen pse Rilindasit tanë të mëdhenj e ringritën këtë figu-rë jo si nevojë për frymëzim por si domosdoshëri për rikujtim "Bota që kur është zënë, Shqipëria gjallë ka qënë,… etj." apo "Feja e Shqiptarit është shqiptaria".

"SKËNDERBEU"

Nën "Psikanalizën e Argumentit-fakt"

Bëjmë me dije se kjo metodikë merret me zbërthimin e një fakti që ekziston jashtë inisiativave apo dëshirave subjektive . Ky zbërthim argumenton arsyen e ekzistencës së faktit të perceptueshëm.

Ja cilat janë faktet që vijnë jashtë dëshirave tona mbi këtë figurë:

* Përkrenarja e tij dhe shpata që janë të depozituara Muzeun e histories së Njeriut të Vjenës.

* Fenomeni i vetemërtimit të Etnisë së tij me emrin "shqiptar" pas vdekjes së Skënderbeut.

* Numri disa qindra i librave që u shkrujtën në shtetet e Europës përgjatë 300 vjetëve që pasuan fenomenin Skënderbe". "Ç'pati europa që u çmend pas tij?"

Cilat janë arsyet që sollën këto tre fakte sot të pakundërshtueshme nga askush?



Argumenti -Fakt nr. 1

"Përkrenarja e Skënderbeut"

Me po të njëjtën emërtesë "Përkrenarja e Skënderbeut" dhe me po të njëjtën vendndodhje, "Muzeu i Historisë së Njeriuti Vjenës" na vijnë nga literatura të ndryshme dy foto A (fig. 1- e cituar si kopje e asaj të Vjenës e depozituar në Muzeun Historik të Tiranës) dhe B (fig. 2-si origjinali i Muzeut të Vjenës).

Vini re shqyrtimin paraprak:
Objekti i fotos A, po e quajmë objekti A, është prej materiali delikat, i hollë dhe i shndritshëm, dukshëm i papërshatshëm për përdorim ditor pra thjesht figurativ-demostrues.

Objekti B përbëhet nga material i plotë ku kupola, fashat e lëkurta, perçinat etj. flasin për një material të vlefshëm për përdorim në rezistencë nga faktorë fizik dhe natyral. Pra nuk është objekt zbukurues apo honorifik por ka një përdorim praktik (nuk po i fute-mi përbërve të llojit të metalit pasi nuk mund të flasim prej fotos).

Nga krahasimi midis dy objekteve (sipas rregullit të largësisë nga pika e fokusimit gjatë fotografimit dhe pikave të informacion …) del se këto dy objekte kanë ndryshim në madhësi fizike gati 1 me 2.5.

Një nga simbolikat kryesore të përdorura në përkrenare, "Dhia" tek objekti A vjen i ndryshuar (nga ajo çka është përshkruar në Mitologji figurë e së cilës dhe është) ndërsa tek B është saktësisht siç është e përshkruar në Mitologji, me bririn e majtë të thyer.

Sipas rregullave të heqjes së vijave në aksonometri gjejmë se briri i majtë i Dhisë së Skënderbeut është pikërisht i thyer në dy të tretat e saj.

Pra nga shqyrtimi paraprak përfundojmë se:

Në Muzeun e Historis së Njeriut të Vjenës ekspozohet një kopje e ndryshuar e Përkrenares origjinale të Skënderbeut.

Në këtë fallsifikim janë ndryshuar dy elementë thelbësor, madhësia (e kokës e për paso-jë edhe e trupit) dhe përmbatja e elementit kryesor (briri i thyer).

Nuk mund të themi gjë për gërmat të cilat edhe ato mund të jenë nënshtruar ndryshimit pasi nuk gjykojmë dot nga fotoja.

Shkojmë më tej.

Le të zbërthejmë së paku dy elementët simbolik të përkrenares, Dhinë dhe Lulen e Margaritës: Të dyja simbolet janë simbole pellazgjike.

Dhija ose më sakt Dhija Amaltea ka këtë përshkrim në Mitologji:

"dhija ushqeu Zeusin … në bririn që ju thye mbinë shumë fruta e prodhime etj." për ne që bëjmë pjesë në ata që kuptimin e Mitologjisë e shikojnë ashtu siç të lashtët e kanë dhënë, pra "si shpjegim shkencor i Botës dhe i jetës mbi Tokë" për pasojë Dhinë Amaltea në bazë të funksionit (Simpozium-për shtjellim) e kërkojmë në terrenin gjeografik.

Ndihmesa për identifikimin e këtij pozicionimi gjeografik na vjen nga shumë drejtime:

Emërtesa toponimike "Akroqeraune" prej literaturave të lashta greke tregon pikërisht njërin bri (qerea-briri i dhisë, akro -anë pra briri i anës i kokës së Dhisë).

Kontrolloni vetë imazhin që vjen sot nga sateliti për këtë territor...

Vërtet duket se kemi të bëjmë me një figurë dhie ku briri i majtë është i prerë në dy të tretat e saj.

(Po a kemi të bëjmë vërtet me territorin e Dhia Amalteas në këtë pjesë të Veriut të Epirit Klasik?)

Në brendësi të territorit ne ndeshemi dëndur me një toponimi mitologjike si:

"Këmba e Osirit" (fushë me formën e këmbës të Hyjnisë kryesore egjiptase që pa-si u bë copa e qepën dhe bënë mumjen e parë),

"Shkalla e Hadit" ku kryhen ceremonia mortore (e cila është e padëmtuar ende fizikisht) etj.

Këto dy të dhëna na japim të kuptojmë se fshatarsia, që e përdor edhe sot e gjithë ditën gjithë këtë emërtesë mitologjike, ka lidhje stërgjyshore me popullsinë që e ka bartur këtë botkuptim jo thjesht si emërtesë por si procesion jetësor.

Megjithatë për ne nuk do të mjaftonin sa thamë më sipër për tu bindur se territori që shikoni në foton është "Dhia Amaltea".

As emërtesa që na vjen pikërisht nga Grekët e lashtë për këtë territor duke bërë këtë identifi-kim dhe as toponima ende e sotme apo dhe vet arkeologjia pellazgo-mitologjike që përman i gjithë territori i lumit të Vlorës pasi të tilla mund të gjejmë edhe në pjesë të tjera të Mesdheut.

Për ne janë dy faktorë të tjerë që e bëjnë të patjetërsueshëm këtë vend me atë original të "Dhia Amalteas".

(Në Simpozium- "Mbi kuptimin shkencor të Mitologjisë së lashtë", zbërthime me bazë shkencat e sakta do të na shtjellojnë arsyen pse ky territor është pikërisht Dhia Amaltea).

Etnokultura e popullsisë vendase (Epirit klasik) (Simpozium-2 "Etnokultura dhe Historia"- që dëshmon për një lidhje të direktshme të popullsisë vëndase me tempujt më të lashtë të botës).

Përfundimi: Skënderbeu përdorte me vetdije të plotë emërtesën epirotas dhe përkrenaren me Dhian Amaltea. Këtë e bënte kur koha kishte në plan të parë "Gjysëm Hënën kundra Kryqit".

2- Simboli i dytë i përdorur nga Skënderbeu në Përkrenare është "Lulja e Margaritës-Lulja e deles".

Bëjmë një shtjellim të shkurtër paraprak për të shpjeguar kuptimin dhe përdorimin e këtij sim-boli. Kjo lule në lashtësinë parahelene dhe pararomake ka përfaqsuar në bazë të numrit të gjetheve përkatësinë e brezit pellazgjik, bën pjesë tek simbolet pellazgjike me një kuptim të caktuar (kjo ka nevojë për një shtjellim të gjërë por këtu nuk është vëndi pasi Pellazgët, botëkuptimi dhe simbolika e tyre është një shkollë e tërë, për fat të keq pak ose shumë keq e njohur).

Atëherë sipas sipas Skënderbeut ne i përkasim brezit të gjashtë pellazgjik.

Vini re:
Në mbështjetje të vetdijes së Skënderbeut na vjen një tjetër informacion konfirmues prej tre shekujve përpara tij. Kjo është kushtetuta e Shkodrës e arshivuar (për tu studjuar dhe përvetsuar nga Venecianët e asaj kohe që po ndërtonin Shtetin e tyre Republikë) ku përveç faktit që fillon me Hyrjen e Aleksandrit të Madh që len trashëgim… ka edhe emblemën me figurën e luleve të margaritës .


Shqiponja në krahun tjetër e lirë dhe e gatshme për fluturim është pikërisht përfaqsuesi i emblem mbajtësve "shqipja".

Lulet e margaritës në zemër të emblemës janë pikërisht tre dhe me pesë gjethe secilën, pra tre përfaqsues të brezit të pestë pellazgjik. (vërtetë brezi i pestë ka tre përfaqsues, dy djem dhe një vajzë-motër).

Në hyrje të Statutit të Shkodrës kemi pikërisht amanetin e Aleksandrit të madh që "lë trashëgim ...pronat dhe këtë kushtetutë apo status apo rregullore" etj.

Shqipja e lirë vjen nga dy shqiponja mbretërore të kryqëzuara (burrë-grua) të cilat i përkasin brezit të pestë pellazgjik.

Por Aleksandri është emër hyjnor (që do të thotë përfaqson një brez pellazgjik) dhe ky e ka pasur këtë vetdije (e cila i është shpallur në një nga tempujt e Egjiptit etj.) që do të thotë se ka pretenduar se përfaqson me anë të emrit pikërisht njërin nga përfaqsuesit e brezit të gjashtë pellazgjik.

Në analizën që i është bërë tek Antikiteti (E. Brinja) veprës së Aleksandrit të Madh është përcaktuar pikërisht si hapës të procesit të madh të Integrimit Botëror që vazhdon ende edhe sot. (në Mitologjinë e Lashtë të gjithë brezat pellazgjik me përfaqsuesit e tyre kanë krijuar një etapë zhvillimi në shoqërinë njerëzore, kjo dhe është historia e Mitologjisë kjo merr shpjegim vetëm pasi është njohur shkolla e kulturës pellazgjike.)

Pra vetëdija e Aleksandrit të Madh është në një linjë me atë të Skënderbeut i cili nuk pretendon se është hyjni por është trashëgues apo vazhdues i brezit të gjashtë.

Argumenti-Fakt nr. 2

Emërtesa "Shqiptar"

Kjo emërtesë pasoi në popullsi pas vdekjes së Skënderbeut. Popullsia u vetquajt "Shqiptar" e ndërkohë për të huajt merrte emërtesa të ndryshme si Alban, Arban, Arnaut, në funksion po të historisë dhe vazhdimësisë që ata njihnin në trevat e tyre ku dhe shkruhej në këtë kohë historia.

Në analizën që i bëjmë këtij fakti kemi parasysh këta faktor ndikues:

Emërtimi është vënia e emrit një sendi, subjekti a fenomeni për ta shquar gjatë përdorimit.

Vendoset nga përdoruesit (prej atyre që ju duhet ta përdorin) mbart karakteristikat e sendit, të subjektit apo të fenomenit .

Nëse ky send, subjekt frymor ose jo, fenomen, merret në përdorim nga të tjerët transferimi zakonisht bëhet bashkë me emërtesën ose i përkthehet emërtesa etj.

Në rastin e emërtesave të etnive apo kombeve në përgjithsi ky proces mbart bashkë me emrin një histori të caktuar si:

- Ardhjen e emrit si pasojë e emrit që ka mbajtur prijsi i tyre që është bërë i famshëm dhe i ka dhënë etnisë së vet, dhe këtu shëmbujt janë të pafund prej lashtësisë.

- Ardhjen e emrit si pasojë e toponimisë së vendit ku është vendosur kjo popullsi.

-Ardhjen e emrit si pasojë e vendosjes së kësaj emërtese prej një fuqie apo organizmi që posedon një fuqi të caktuar mbi Etnitetin që merr këtë emërtes.

-Në rastin e ardhjes si pasojë e shprehjes apo evokimit të një ngjarjeje ose fenomeni.

Kështu në rastin emërimit të etnitetit tonë me emrin Shqiptar duke analizuar faktet që janë prezente si:

Koha e lindjes së emërtesës është periudha pas Skënderbeut,

Është përhapur në territoret që kanë marrë pjesë në Besëlidhjen e Lezhës dhe që kryesisht ka-në qenë pjesmarrës në ushtrinë e tij. (kujtojmë këtu që zona e arvanitasve në Greqi nuk e ka njohur as Skënderbeun dhe as emrin shqiptar deri vonë). Prandaj na është shumë e dukshme që ky emër është shtrirë në territorin ku ka vepruar pikërisht Skënderbeu.

Nuk është emër që ta ketë mbajtur një person që ka bërë figurë prej të cilit do të ishte mburrje të vetquheshe.

Nuk është emër toponimik.

Nuk ka një vendim suprem siç mund të ishte nga një organizëm mbi etnik (që në këtë periudhë nuk ka ekzistuar, OKB) apo fetar siç ka qenë Papa i Romës apo Patriarkana e Stambollit.

Dalim në përfundimin se i vetmi faktor është evokimi i një ngjarjeje apo një fenomeni pra pika (e).

Ndaj në faktorët e mësipërm tre janë ato që mund të na flasin për këtë proces "vetemërtimi":

Periudha pas Skënderbiane.

Territori që ishte aktiv në pjesëmarrje.

- Konstitucioni shpirtëror i kësaj popullsie.

Në këto tri element mbartës të arsyes dhe procesit të vetemërtesës shikojmë konstitucionin shpirtëror që vjen zakonisht si një moralizim i fenomenit e shprehur kjo:

Në atë çfarë ka bërë subjekti.

Në atë se cfarë ka thënë po ky subjekt.

Prodhimtaria gojore, mitet legjendat tregojnë se kjo popullsi është marrë shumë me figurën e Skënderbeut, ka krijuar figura mitike si për të, për kalin dhe për të gjitha vëndet ku ka kaluar ai, pra ka folur e folur pa ndalim për të duke e mëkuar ndër breza figurën e tij etj. pra ka treguar për të pafundësisht dhe në mënyrat më fantastike. E ndërsa në saj të figuracioneve të krijuara për të neve na vjen nga 500 vjet vepra e tij, po thënjet e tij cilat ishin dhe a ka pasur? Ndërsa themi pa fund "ka pas ba kështu e ashtu" po "ka pas than" a nuk është me vend të thuhet? (pse nuk na përcillet ky fakt në trashëgiminë gojore aq më tëpër që në psikikën frazollogjike të etnitetit tonë është e njohur nisja e periudhës me shprehjen "ka pas than … baba… ose dikush i ditur" etj.?

Barleti është një paralele por me shkrim e asaj çka tham më sipër por në kushtet e një përgjegjsie intelektuale ai ka sjell jo veprën me anë të figuracionit që e sjell gojtaria popullore por veprën me anë të zbërthimit rast pas rastit.

Vini re çfarë nxjerrim nga Barleti që përputhet me trashëgimin gojore:

Dimensionet e rezultateve apo veprave duke qenë të mëdhaja quhen hyjnore dhe shpjegohen me ndihmën e perëndive (paçka se vet ai është prift që do të duhej të thoshte në njëjës "të perëndisë"). Padashje ai na transmeton si bashkëkohës psikikën mitike të popullsisë.

Në të gjitha rastet para një vepre me pjesmarrje masive (mbledhje ose luftë) ajo paraprihet nga një fjalim i gjatë i Skënderbeut. Parashtrim arsyesh etj.

Lind pyetja në moralizimin e Skënderbeut përpos elementëve që përmban konstitucioni shqirtëror i popullatës si trimëria, dashuria për liri, ndershmëri, a nuk kanë pasur "emërtesë'? fakti i përkrenares së Skënderbeut flet për prezencën e nocioneve mitologjike tek ai po ashtu edhe emërtesa "epirot" që përputhet me Dhia Amaltean, po emërtesa që përputhen me lulen e margaritës nuk ka ekzistuar?

Vini re:
Tek Niko Stillo në shtjellimet që do të na sjelli së afërmi mbi zbërthimin e pasqyrave Etruske (ku do të gjejmë dhe emërtesat e personazheve të brezave të ndryshëm pellazgjik), gjejmë se një personazh i brezit të pestë quhet edhe "shqipe" (pasi sipas vendeve këto emra ndryshojnë) dhe që rrjedh pikërisht nga Ari i brezit të katërt. Pra nga mitologjia ne na vjen trashëgimia "Shqipe të Arit (shqipja që ka prej ardhjen prej Arit dhe që i takon brezit të pestë pellasgjik). Dhe prania e Lules së Margaritës në përkrenare me brezin e gjashtë bëjnë lidhjen e prejardhjes së brezit tonë prej Shqipes së Arit të brezit të pestë.

Mirë kjo përmbajtje ka vend plotësisht në hapësirën kohore dhe vendore të Skënderbeut, po si ka ndodhur që është kthyer në emër apo që popullsia u vetquajt "shqip't'ar ose Shqipe të Arit"?

Rishikojmë Barletin me kujdes:

Nga pjesë të ndryshme na vjen fakti se në fillim sulmesh, ushtria paraprihet nga pararoja për të cilën ndeshim disa herë të përdoret shprehja "shqiponjat dhe flamujt" (që do të thotë se nuk është rastësi ndarja e tyre dhe se këto shqipe nuk janë ato të flamurit por janë pikërisht pararoja). Një rishikim i origjinalit të Barletit do të ishte me vend se ndoshta ashtu siç është bërë fallsifikimi i përkrenares në muzeun e Vjenës të jetë bërë edhe ky redaktim ose korektim nën një emër të njohur nga bashkëkohësit e përkthyesit të talentuar Prifti.

Kështu përshëmbull fq.93-Bot II -1967 kemi "banorët dhe të tjerë prej fisit epirot,me të hequr qafe Muratin, i shkonin pas edhe pa i grishur kush, prijësit të ri dhe flamurëvet e shqiponjavet të njohura prej kohe, sepse Skënderbeu mbante flamur të kuq të qëndisur me shqiponja të zeza dy krenore". Vini re: Prijësi, shqiponja dhe flamujt tingëllojnë nga pikpamja e gramatikës gjuhësore të ndara.

Në faqen 406 nuk është bërë kaq kujdes për të na treguar se cilat ishin shqiponjat dhe shikoni si është dhënë shprehja: "dërgoi përpara, sipas zakonit, shqiponjat dhe flamujt e vet dhe me të buçitur buria ia filloi njëpërleshje shumë e ashpër". Pra pararoja janë Shqiponjat që sigurisht mbajnë dhe flamujt e tyre në dorë sipas ritit të çdo ushtrie.

Vazhdoni vini re - Shumë normale që pararoja të jetë quajtur pikërisht shqiponja apo shqipe "mbi të cilat Marsi derdhte gjithë fuqinë dhe trimërinë siç thotë Barleti. Por duke qënë se Marsi i latinishtes së Barletit është Ari në gjuhën epirotase (ose të asaj që quhet perëndi greke) i bie që pararoja e ushtrisë së Skënderbeut të jenë quajtur jo " bij të marsit por bij të Arit apo shqipe të Arit" pasi në mitologji vërtet në bazë të brezave pellazgjik "shqipja është pikërisht bir i Arit".

Po si u kthye në emër?

I rikthehemi konstitucionit Shpirtëror të popullit që na ka lënë një arsenal figurash mbi Skënderbeun.

Kjo trashëgimi pikën e fillimit për tu besuar e ka nga dëshmimtarët ocular ushtar, komandantë apo pse jo edhe vet pararojat të cilët jo vetëm janë pjesmarrës në figurat fantastike që janë trashëguar në gojtarinë popullore por në bazë të ligjit të luftës me ndarjen e plaçkës janë dhe përfituesit kryesor të saj (vini re ushtria otomane, plaçka e së cilës ndahej mes luftëtarëve fitues, ka qenë shumë e pasur gjithnjë dhe ka pasur të pranishme dhe floririn apo Arin). Kështu transmetuesit e parë të historisë kanë qenë pikerisht luftëtarët të cilët për Skënderbeun janë pasuesit e Shqipes së Arit ndërsa për atë që nuk e ka ditur këtë koncept (marrim rastin e mos përdorimit të nocionit mitologjik-megjithse realiteti i deri vonët tregon të kundërt) janë pasuesit e shqipeve që sillnin Ar në kuptimin e pasurisë.

Një nga shkaqet e rrënimit të vendit pas Skënderbeut vjen edhe prej faktit se prej luftrave jo vetëm që nuk sillej më pasuri por vinte e kundërta sepse fituesi (otomani ) e rrënonte vëndin duke e djegur dhe shkretuar.

Ndaj Shqipet e Arit nuk ishin të tillë vetëm se kështu i quante Skënderbeu pararojën e tij por edhe sepse ata sillnin ar dhe bollik popullsisë që përfaqsonin.

Ndaj ky emër mbartet vetëm në territoret që u bashkuan me ushtri me Skënderbeun.

Ndërsa vetdijen për këtë prejardhje dhe mbështjen me konstitucionin shpirtëror të kësaj vetëdije e japin Rilindasit tanë me shprehjen "Feja e Shqiptarit është Shqiptaria-Shqip-t(ë)-Arit " pasi ky emër është pikërisht emër hyjnor pra fetar dhe pikërisht i botëkutpimit pellazgjik.

Por mbetet edhe një mundësi ende e pashqyrtuar e cila mund të na shpjegojë akoma më shumë mbi këtë çështje. Kjo është Përkrenarja origjinale dhe gërmat që janë shkruar në të. Në trashëgiminë pellazgjike figurative është e pranishme shoqërimi i figurës me emrat përkatës. Shtënja në dorë e kësaj përkrenareje dhe vënja në dispozicion, njohësit të vetëm në botë sot të shqiptimit të gërmave të lashta sipas periudhave dhe vënde ku ato janë përdorur, Zotit Niko Stillo, do të sillte ndoshta faktin se emri Shqiptar është e shkruar pikërisht në këtë përkrenare si një shpjegues i të gjitha simboleve të mbajtura ndërkohë nga Skënderbeu.

Vini re:
Për të dytën herë në historinë e kombit tonë udhëheqësit tanë heqin veten nga kryesimi dhe vendosin një kod moral në plan të parë "prejardhjen dhe përcaktimin e fesë se identetit tonë": Skënderbeu duke e përcaktuar si emërtesë ndërsa Rilindasit duke e risjellë pikërisht në këtë mjedis ndërshtetesh europine si vetdije të pashmangshme për të ardhmen duke e përcaktuar emrin tonë si Fenë tonë (pikërisht përsëri në kohën kur Kristianizmi dhe Gjysëm Hëna vazhdonin të ndanin botën në dysh ne në thelb nuk mund të ishim as njëra dhe as tjetra pasi mund të themi që në një farë mënyre bëjmë pjesë në krijimin e tyre).

Vini re situatën në Shek XIX (shek. XVIII-XIX):

Ali Pashai dhe Bushatllinjtë

(vilajetet më të fuqishme të Perandoris Otomane së paku në Ballkan)

Lind pyetja:
Në këtë periudhë të krijimit të shteteve të sotme europiane dhe të shkëputjes së shteteve nënperandorinë otomane,si do të kishte qenë vazhdimësia e historisë për Europën dhe Perandorinë Otomane në se këto dy vilajete do të ishin bashkuar (në lidhje martese apo varësi)?

Ç'do të ishte Ballkani (pikë-kryqëzimi) me një Shqipëri të pavarur të fuqishme ekonomikisht dhe ushtarakisht, për fuqitë e asaj kohe që luftonin për një "Rend të ri Botëror"?

- Rusia (kërkonte fuqizimin e sllavëve të Ballkanit dhe ngushticën e Dardaneleve).

-Austria (plotësimin e humbjeve të Perandorisë së Shenjtë me influencën e saj mbi Ballkanin e Otomanëve të dobësuar),

- Franca (pas Napoleonit me inate ndaj Ali Pashait).

- Anglia (në këtë kohë Ballkanin e kishte jashtë interesave të saja).

- Turqia (ndërmjet pazareve të fuqive Rusi - Angli që në këtë rast predominon interesi Rus).

Kjo ishte arsyeja pse këto fuqi Bullgarisë dhe Serbisë j'ua dhanë pavarësinë (e jo u ndihmuan) ndërsa shqiptarëve, që e kryen realisht pavarësimin e tyre në jug nën udhëheqjen e Ali Pashait, me prerjen e kokës së këtij të fundit, mundën ta manipulojnë këtë pavarësim. Kështu nën emrin e një shteti që nuk ka ekzistuar asnjëherë si i tillë, Greqinë, nën kujdesin administrativ të Austrisë dhe survejimin e Kishës realizuan një shtet me shqiptarë por jo për shqiptarët por për sllavët. Nëpërmjet Patriarkanës së Stambollit Kisha Ruse ("Roma e Tretë")do ketë fuqi të plotë në politikat e zhvillimit, gjë e cila vazhdon deri në ditët e sotme.

Këtej nis një platformë e vërtetë ideologjike e asimilimit nëpërmjet Kishës të të gjithë asaj popullsie të cilën e njohim sot me emrin arvanitas.

Ndaj Rilindasit (të iluminuar nga dija e lashtë kuptuan armiqësinë e të gjithëve kundër nesh) sollën, pas Ali Pashës, një devizë Ideoetnike për Kombin dhe jo një devizë luftëbërëse, devizë e cila solli pavarësinë pa pushkë. Me risjelljen e figurës së Skënderbeut ata nuk sollën një shëmbull për frymëzim, se do të kishte mjaftuar Ali Pashë Tepelena me shtetin më të fuqishëm që krijoi në Mesdhe, por amanetin e tij se:

FEJA e shqiptarit është Shqip't'Aria

Që do të thotë ne jemi PELLAZG TE BREZIT TE GJASHTE

Kështu Aleksandri i Madh, Skënderbeu, Rilindasit dhe Niko Stillo janë në të njëjtin përfundim pa iu referuar njëri-tjetrit, por duke njohur direkt atë që quhet Mitologji e Lashtë dhe përkatësinë ndaj saj.

Vini re:
Sa më sipër u munduam të japim shkurt shtjellimin e simbolikës së Përkrenares së Skënderbeut apo zbërthimin e emërtesës Shqiptar. Por ndërkohë jemi të vetëdijshëm që lexuesit e këtij shkrimi, të rangjeve akademike, si brënda ashtu dhe jashtë vendit, janë krejtësisht të papërgatitur ta përtypin këtë informacion. Mangësia e formimit me njohuri të kulturave të lashta është tejet prezente. Gjetja e kësaj përkrenareje të fallsifikuar, ekspozimi dhe interpretimi prej studjuesve të huaj të asaj që është fallco na jep shijen e lënies së qëllimshme në boshllik të informacionit kulturor që vjen nga shumë kohë më parë se të formohet kultura Greke apo Romake. Po kujt i ka vlejtur kjo?
...vijon...
Nga Eva Brinja, Studjuese e Etnokulturës, Ndryshe.com