STOP shitjes së artikujve, të pashoqëruara me faturë.

Një turist i huaj, blen një kartë telefonike dhe më pas kërkon nga shitësi edhe faturën e produktit. Duke parë që shitësi po e injoronte, madje duke buzëqeshur, ai ia drejton me lutje kërkesën duke shtuar se fatura i duhej për ta paraqitur tek shpenzimet e tij të dietës, por përsëri nuk mund të kishte një faturë...

Biznesi i madh kërkon që të gjitha transaksionet tregtare në vend të formalizohen. Konfindustria, me anë të një deklarate për mediat i ka bërë thirrje qeverisë, që të realizojë një aksion ku të gjitha bizneset e vogla që realizojnë edhe transaksionet përfundimtare të mallrave me konsumatorët, të vendosin kasat regjistruese. "Shkak për këtë nismë të ndërmarrë është që të gjitha bizneset të formalizohen në të njëjtin nivel dhe në këtë mënyrë, tatimet do ta kenë të më të lehtë për të mbledhur taksat.

Një masë e tillë do të ndihmojë qeverinë që të mbledhë taksat nga poshtë lart, dhe jo e kundërta, siç ka ndodhur deri tani",- ka bërë të ditur gjatë ditës së djeshme, Stefan Pinguli, kryetar i Këshillit Drejtues të Konfindustrisë. Vendosja e kasave dhe lëshimi i faturave tatimore për konsumatorët përfundimtarë, sipas përfaqësuesve të Konfindustrisë, është një masë e domosdoshme që heq të gjitha mundësitë për shmangien e bizneseve nga pagimi i TVSH-së. Vendosja e kasave regjistruese, përveç formalizimit të biznesit në vend, prek në radhë të parë edhe të gjithë qytetarët. Por ekspertët e ekonomisë i druhen ndonjë rritje të çmimeve, që sipas parashikimeve mund të jetë më e vogël se 20% i TVSH-së.

Kush e paguan TVSH

Tatimi mbi Vlerën e Shtuar, megjithëse nuk njihet realisht në shumicën e shitjeve përfundimtare nga ana e konsumatorëve, janë pikërisht këta të fundit që paguajnë edhe vlerën e plotë të TVSH-së, që grumbullohet gjatë gjithë rrugës që bën produkti. Formalizimi i shitjeve me anë të faturave tatimore, si në gjithë vendet e tjera të zhvilluara, vlerësohet i domosdoshëm nga ana e ekspertëve të ekonomisë, që i druhen edhe ndonjë efekti psikologjik në çmime. Për vite me radhë, biznesi i madh ka kërkuar që të formalizohet cikli i shitjes së mallrave me TVSH, nëpërmjet futjes së biznesit të vogël në këtë skemë. Por nga ana e Ministrisë së Financave, është nxjerrë si justifikim për këtë mungesë, pamundësia për kontrollin e të gjitha njësive të shitjes me pakicë, për faturat e lëshuara tek konsumatorët. Për të evituar dështimin edhe të kësaj radhe dhe duke parë edhe interesat e gjerë që përfshin realizimi i kësaj nisme, Konfindustria i është drejtuar me anë të një letre kryeministrit Berisha dhe kryetarit të opozitës, Edi Rama, ku i kërkon që të merren masa konkrete, për të zbatuar këtë projekt të lënë pas dore për shumë vite me radhë.

Projektet e dështuara të kasave regjistruese

Në vitin 1994 qeveria programoi për herë të parë vendosjen e kasave tatimore sipas praktikës fiskale të vendeve perëndimore. Por brenda gjashtë muajve, ato kasa dolën jashtë përdorimit. Në vitet në vazhdim, disa herë tatimorët urdhëruan përdorimin e kasave dhe shumë herë gjobitën dyqanet për mospërdorim të tyre. Por asnjëherë të dhënat mbi xhiron, të regjistruara në kasa, nuk u përdorën për llogaritjen e tatimeve. Aktualisht, Shqipëria e mbledh Tatimin mbi Vlerën e Shtuar në dogana, në rastet e importit ose në pika të tjera të regjistruara të shit-blerjeve. Por shitjet me pakicë, sektori më i rëndësishëm i ekonomisë, nuk i nënshtrohen TVSH-së. Nga llogaritja e nivelit të TVSH-së mbi totalin e konsumit të llogaritur nga Instituti i Statistikave, rezulton se çdo vit humbasin rreth 300 milionë euro të ardhura buxhetore.

Aktualisht, në të gjitha njësitë e tregtimit në vend, nuk shërbehet me fatura tatimore; janë të pakta dyqanet dhe supermarketet që punojnë me kasat, por vetëm për llogari të tyre, pasi askush nuk i kontrollon. Sipas të dhënave nga Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, një pjesë e madhe e subjekteve e kanë arkën regjistruese, pavarësisht se nuk e përdorin në mënyrë të përhershme. Sipas tatimorëve "edhe për atë kategori subjektesh, e cila në pamje të parë e përdor arkën, nuk ka garanci se detyrimet tatimore i paguan në bazë të xhiros reale që regjistron dhe deklaron, pasi nuk ka institucion të specializuar e të autorizuar për të kontrolluar kujtesën fiskale të arkës regjistruese". Një problem i madh për mungesën e kasave regjistruese është edhe pamundësia e sigurimit të arkave regjistruese, pasi numri i shoqërive që kanë importuar produkte të tilla ka qenë i kufizuar (1-2 të tilla). Kjo, për faktin se shoqëritë para se t'i importojnë arkat regjistruese kërkojnë siguri që do ta shesin mallin, pasi vlera që investojnë është relativisht e madhe dhe nëse arkat ngelen stok i pashitur, bllokohet veprimtaria e ndërmarrjes.

Nëse do të vendoset të ndryshohet sistemi, pra të kontrollohet nga tatimorët kujtesa e arkës regjistruese apo të sistemeve integrale dhe pajisjeve që përdorin subjektet, duhet që tatimorët të vendosin sistemin e licencimit të shoqërive, të cilat do të lejohen të merren me importimin, tregtimin dhe mirëmbajtjen e arkave regjistruese, të cilat do të jenë njëkohësisht përgjegjëse edhe për kontrollin dhe mos prekjen e kujtesës fiskale.

Janë vetë qytetarët të parët që nuk duhet të pranojnë produkte të pashoqëruara me faturë, duke mos kontribuar në zhvillimin e ekonomisë informale.

Gjithashtu një tjetër problem jo më pak i vogël janë edhe produktet e konsumit, që nuk shoqërohen me etiketa në gjuhën shqipe

ISHP: 20% e popullsisë shqiptare, e alkoolizuar !

Rritja e numrit të përdoruesve të alkoolit në Shqipëri pas viteve '90-të e ka detyruar Ministrinë e Shëndetësisë që të hartojë një strategji të veçantë, e cila parashikon të zbusë këtë problem me pasoja sociale.

Të dhënat paraprake flasin për një numër tepër të madh të të alkoolizuarve në vend, që arrijnë në masën 20% të popullsisë. Ndërkohë që 2.1% e saj është e dehur çdo ditë. Për specialistët e Institutit të Shëndetit Publik, implementimi i kësaj strategjie parashikon marrjen e disa masave që synojnë të çojnë në veçanti uljen e numrit të të alkoolizuarve minorenë në vend. "Sipas studimeve të bëra nga ky institut, 1.5% e popullsisë mbi moshën 15-vjeç janë alkool-vartës, ndërkohë që 20% e popullsisë janë përdorues të alkoolit. Shqipëria po bëhet si Gjermania për sa i përket përdoruesve të alkoolit. Kjo strategji synon të ulë kontrabandën e alkoolit në vend dhe të rrisë akcizën e pijeve alkoolike", - ka deklaruar Roland Shuperka në Komisionin e Shëndetësisë.

Strategjia që synon t'i japë zgjidhje këtij problemi shqetësues për shoqërinë u diskutua në komisionin e shëndetësisë. Ndonëse u vlerësua si hap pozitiv, pati edhe rezerva për implementimin e saj. Tritan Shehu theksoi se, "që të mos dështojmë si me duhanin, duhet të merrni në konsideratë promocionin për këtë draft, pasi me duhanin kishim 6 muaj kohë dhe s'e bëmë". Në bazë të studimeve të bëra nga ISHP-ja, rreth 40% e meshkujve në moshë aktive janë alkool-pirës dhe 5 për qind e femrave në vend parapëlqejnë të marrin alkool në mënyrë sistematike.

Sëmundja
Vartësia që krijojnë shumë persona nga pijet alkoolike përbën një sëmundje, e cila në këto vitet e fundit në vendin tonë po përhapet në masë të madhe, jo vetëm tek femrat por edhe tek të rinjtë nën 18 vjeç. "Alkoolizmi është një sëmundje. Dëshira e papërmbajtur për të pirë alkool mund të jetë aq e fuqishme sa edhe ajo për ujë apo bukë. Një alkoolik do të vazhdojë të pijë pavarësisht nga problemet familjare, legale apo shëndetësore. Si shumë sëmundje alkoolizmi është kronik, që do të thotë se ai mund të zgjatë gjatë gjithë jetës së një personi. Zakonisht ai ndjek një ecuri të parashikueshme dhe ka simptomat e veta. Rrisku për t'u bërë alkoolist varet si nga gjenet, ashtu edhe nga mënyra e jetesës se personit", - ka bërë të ditur Shuperka. Sipas tij, studimet tregojnë se alkoolizmi ka bazë familjare. Trashëgimia e gjeneve të një personi e shpjegon pjesërisht alkoolizmin, por edhe mënyra e jetesës është një faktor. Aktualisht po punohet për të zbuluar rolin e gjeneve në alkoolizëm. Shoqëria, stresi si dhe disponueshmëria e alkoolit janë faktorë të tjerë që rrisin riskun e alkoolizmit. Ai tregon se "në stadin aktual alkoolizmi nuk mund të kurohet. Edhe pse alkoolisti mund të ketë një kohë të gjatë që nuk ka pirë, ai prapë do të bjerë në një 'mëkat' të ripirjes. Që të mos ndodhë kjo, ai duhet të shmangë pijet alkoolike". Ndërkohë që pika së cilës ai i mëshon fortë është që gratë shtatzëna të mos konsumojnë pije alkoolike, sepse e pira gjatë shtatzënisë është e rrezikshme. Alkooli mund të ketë një numër efektesh tek fetusi. Fëmija mund të lindë me vonesë mendore ose me probleme të të mësuarit apo sjelljes, që mund të zgjasin për gjithë jetën. Dihet që këto probleme mund të parandalohen 100% nëse nuk pihet alkool gjatë barrës. Mënyra më e mirë për gratë që janë shtatzëna ose kanë ndërmend të mbeten, është të mos pinë asnjë pikë alkool. "Gratë dëmtohen më lehtë se burrat pas pirjes të së njëjtës sasi të alkoolit. Kjo madje edhe kur merret në konsideratë pesha trupore. Kjo ndodh pasi gratë kanë më pak lëngje në trup, kështu që e njëjta sasi alkooli tek ato koncentrohet më tepër. Po ashtu mendohet se gratë kanë një shtresë të brendshme që vesh stomakun më të hollë dhe me sasi më të vogël të enzimës detoksifikuese alcohol dehydrogenase. Si pasojë një grua mund të dehet me gjysmën e sasisë që dehet një burrë", - ka bërë të ditur Roland Shuperka, specialist i ISHP-së. Prandaj për gratë rekomandohet sasi më e vogël alkooli. Përveç kësaj, sipas tij abuzimi kronik me alkoolin i dënon më tepër gratë sesa burrat. Vartësia nga alkooli dhe problemet që lidhen me të si, dëmtimi i trurit, zemrës dhe mëlçisë, përparojnë shumë më shpejt tek gratë sesa tek burrat.

Ermelinda Hoxhaj, G.Shqiptare

Miku i Shkëlzen Berishës del pronar në Orikum

Ministrat me vila, privatizojnë plazhet turistike. Qeveritarët bëjnë ligj për veten

Qeveria e “Familjes” hodhi një tjetër hap të rëndësishëm në shkatërrimin e plotë të marrëdhënieve të pronësisë në vend. Me ligj! Duke bindur, besoj unë, çdo shqiptar normal e të interesuar për qëllimin e saj në këtë mandat të dytë: Përfaqësimin e përditshëm vetëm të interesave të FAMILJES! Procesi ekzekutiv por edhe e drejta kushtetuese dhënë Qeverisë për iniciativë ligjvënëse, po vihet në funksion të këtij qëllimi. Ky qëllim është shtrirë në Kuvendin e Republikës ku materializimi i interesave të FAMILJES merr formë ligjore, përfundimtare por dhe ku përgjegjësia individuale e Sali Berishës-është ai që firmos mbi aktet ligjore-përballë ligjit penal, fshihet si e tillë e bëhet kolegjiale! Pra e pandëshkueshme, shpërndarë sipas rastit, këtë herë mbi 74 deputetë! Kapja e procesit ligjvënës në Kuvend është niveli më i lartë i “kapjes së shtetit”! Interesat publike në këtë rast nuk ekzistojnë. Jemi në rastin kur interesat e një grupi, klani ekonomiko-financiar, FAMILJE politiko- ekonomike, detyrojnë Kuvendin të marrë vendime në favor vetëm të këtyre interesave. Të paligjshme natyrisht. Por edhe në kundërshtim të qartë me e duke dhunuar interesat publike! Ajo që ka ndodhur është e thjeshtë por flagrante: Qeveria ka hartuar e miratuar, dërguar në Kuvend për votë përfundimtare një ligj për interesat private të gjysmës së Qeverisë, pra ministrave, zëvendësministrave, deputetëve, drejtuesve të institucioneve kushtetuese, familjareve të tyre, më tej, grupit ekonomiko-financiar rreth e rrotull FAMILJES në pushtet! Ajo që Qeveria më 19 Gusht 2009 ka bërë me vendimin numër 952 “Për propozimin e projektligjit “Për rregullimin e pronësisë mbi truallin shtetëror, në zonat me përparësi turizmin” është tamam kjo! Një ligj për interesat e FAMILJES dhe klientëve të saj të dorës së parë! Gabimi i rëndë e flagrant kësaj here ka të bëjë me plotësimin e këtyre nevojave të FAMILJES duke cenuar rëndë interesat dhe pronësinë e pronarëve të ligjshëm! Kuvendi ka ndjekur me guxim këtë udhë kur dy ditë më parë, në një mbledhje thuajse unanime por formale, ka miratuar projektligjin e FAMILJES! Natyrisht duke varrosur përfundimisht parlamentarizmin.

PROCESI LIGJBËRËS PA TRANSPARENCË
Më datë 23 Shtator, projektligji i miratuar nga Qeveria e Sali Berishës më 19 Gusht është depozituar në Kuvend. Zonja Jozefinë ka urdhëruar “Drejtorinë juridike për veprim”! Në fakt gjithë urdhri i saj ka qenë i kufizuar thjesht në dërgim për miratim formal në Komisionin e Ligjeve. Ligji së bashku me relacionin mezi mbërrijnë në 12 faqe e gjysme. Nuk i shoqëron asgjë duke kufizuar në maksimum të drejtën e ligjvënësit për të parë deri tek interesat që materializon, ato që shkel e dëmton. Duke qenë një ligj që synon të rregullojë marrëdhënie të pronësisë shtrire në terrene konkrete, kjo errësirë është e papranueshme. Do të duhej që në Kuvend të kishte mbërritur: 1- një apo disa harta me “zonat e stimuluara” që përfshihen në fushën e veprimit të ligjit; 2- një apo disa lista me emrat e “personit të stimuluar” fizik apo juridik, marrëdhëniet e të cilëve rregullon ligji; 3- marrëdhënia e “personit të stimuluar” me ligjin ku e ka fituar këtë zotësi, ligjin nr.7665, datë 21.1.1993 “Për zhvillimin e zonave që kanë përparësi turizmin”; 4- detyrimet financiare lindur nga marrëdhënia shumëvjeçare me këtë ligj, shkeljen e tij si dhe ndëshkimin financiar ardhur në këtë rast; 5- pronësia mbi “zonat e stimuluara” në referencë të ligjit për pronat, njohjen, kthimin e kompensimin e tyre; 6- marrëdhëniet e “personit të stimuluar” me pronaret e ligjshëm; 7- marrëdhëniet e pronarëve të ligjshëm me shtetin në bazë të ligjeve në fuqi; 8- përfituesit apo listën me emrat e “subjektit të interesuar” që pronësohet si përfitues direkt i këtij projektligji. Nuk ka! Qeveria është kujdesur shumë që në Kuvend të mos mbërrijë asnjë dokument i tillë, madje të mos shpëtojë asnjë fjalë që mund të hedhë dritë e të formësojë informacionin e mësipërm! Lista me emrat e përfituesve fundorë do të çmontonte krejt ligjin.

LIGJI
Projektligji në procedurë miratimi në Kuvend titullohet nga Qeveria: “Për rregullimin e pronësisë mbi truallin shtetëror, në zonat me përparësi turizmin”! Ç’do të thotë? Që pas vitit 1993, të gjitha qeveritë, në bazë të ligjit “Për zhvillimin e zonave që kanë përparësi turizmin” i kanë dhënë statusin “person i stimuluar” shumë personave fizik a juridik për të zhvilluar një “veprimtari të stimuluar” në një “zonë të stimuluar” me bazë turizmin! Marrëdhënia mes Qeverisë dhe “personit të stimuluar’ ka qenë marrëdhënia mes “qiradhënësit” dhe “qiramarrësit” materializuar përmes një “marrëveshje qiraje dhe zhvillimi”! Gjithnjë duke vënë në dispozicion një sipërfaqe toke në bregdet me qëllim ngritjen e një industrie turistike. Me kalim të viteve, “personi i stimuluar” qëlloi thjesht ndërtues e më pas shitës i godinave të ndërtuara në territorin e dhënë me qira nga Qeveria! Në kundërshtim të plotë me ligjin. Blerësit kanë paguar për godinat të cilat i gëzojnë si pronë, por truallin jo! Ai mbetet pronë publike ndërsa në shumë raste mbi të njëjtat territore, në zbatim të ligjeve në fuqi pronësia i është njohur ish-pronarëve! Tamam këto troje, duke shpronësuar ish-pronarët, përmes një procesi nominal legalizimi paligjshmërie, po u jep të drejtën t’i blejnë të tjerë njerëz duke i bërë pronarë edhe kështu, me këtë ligj!

ANOMALITË E LIGJIT
Së pari, projektligji nuk merr parasysh fare të drejtën e pronësisë. Ai nxitohet me forcë të bëjë pronarë të rinj por nuk njeh, madje ndërmerr veprime të hapura shpronësimi për territoret e cilësuara si “zonë e stimuluar”. Është e paqartë se sa nga këto sipërfaqe janë troje publike e sa prej tyre troje të njohura si pronë private me vendime administrative të institucione ligjore në këtë fushë. Por nga ligji kupton qartë se pjesa më e madhe e tyre janë në pronësi private të njohur ligjërisht. Pronarët e tyre, të njohur të tillë nga Kushtetuta e ligjet në fuqi, praktikisht shpronësohen. Për ta projektligji kujtohet vetëm në nenin 17, dhe vetëm për një rast i cili as mendohet të ndodhë: “Kur subjekti i interesuar ose personi i stimuluar nuk paraqet kërkesë për kalimin e truallit në pronësi dhe dokumentet e përcaktuara në nenet 4 e 5, të këtij ligji, trualli vlerësohet i lirë dhe kalon për llogari të kompensimit fizik të ish-pronarëve....”. Kjo thuhet në ligj! Së dyti, në mënyrë krejt të pamotivuar projektligji kthehet të bëhet një ligj për legalizimin e objekteve pa leje ndërtimi, tamam aty ku ligji për legalizimin e ndërtimeve informale nuk u lejua të vepronte. Them në mënyrë të pamotivuar sepse nuk ka interes të madh publik që ta motivojë një veprim të tillë, ashtu siç ekzistonte në rastin e zonave informale e më të cilin u justifikua dhe shpronësimi i pronarëve të ligjshëm. Në këtë rast bëhet fjalë për interesin e një numri shumë të kufizuar personash fizik apo juridik. Por pavarësisht nga kjo, në nenin 12/3 projektligji thotë: Në rastin e njësive të ndërtimit, të paregjistruara në zyrën e Regjistrimit të Pasurive të paluajtshme, ALUIZNI përfundon procesin e regjistrimit fillestar të tyre. Për këtë qëllim ALUIZNI: a)ndjek procedurat e legjislacionit në fuqi për urbanistikën dhe disiplinimin e punimeve të ndërtimit, kur për njësinë e ndërtimit është dhënë leja e ndërtimit; b)zbaton procedurat e legjislacionit në fuqi për legalizimin e ndërtimeve informale. Së treti, mbetet thellësisht e errët dhe e paqartë e drejta e ALUIZNI-t për të propozuar çregjistrimin e veprimit juridik të mëparshëm, urdhërimin e një regjistrimi të ri si dhe detyrimi i ZRPP për t’i kryer këto veprime në regjistrat shtetërorë. Në errësirë është e ligjshme pyetja: Deri ku arrin kjo e drejtë? A e shtrin veprimin deri në çregjistrimin e veprimit juridik që ka njohur e regjistruar të drejtat e pronësisë së pronarëve mbi truallin e cilësuar si “zonë e stimuluar”? Ligji nuk e ndalon një gjë të tillë, ndërkohë që me të drejtën për regjistrim të ri, të pronarëve të rinj në marrëveshje me ALUIZNI-n, e lejon qartazi këtë gjë. Së katërti, projektligji merr dhe të drejtat e një amnistie. Siç shpjegova më lart, ndërtimet në “zonat e stimuluara”, shitja e tyre ka qenë në kundërshtim me ligjin. Shumë zyrtarë të periudhave të ndryshme dëshmojnë për gjoba të mëdha vendosur “subjekteve të stimuluar” për këtë shkelje të ligjit që praktikisht ka denatyruar dhe statusin e dhënë. Ato nuk janë paguar. Për to ligji nuk thotë asgjë, praktikisht i fshin. Një evidencë e tyre do ta bënte edhe me skandaloz këtë fakt. Së pesti, ligji ka marrë përsipër të fiksojë çmime në procesin e shitjes së trojeve. Do jenë ato të një harte qeveritare por në projektligj nuk thuhet asnjëherë “Çmim tregu”! Vetëm ky është legjitim. Përfituesit po marrin një favor të madh duke ardhur nga kushtet e paligjshmërisë së vërtetuar, për më tepër në bregdet, ndaj çmimi i tregut është legjitim. Por Qeveria ka menduar si për vete, duke degjeneruar në skandal: ka planifikuar dhe ulje çmimi, 10 deri në 20%. Me ç’të drejtë? Skandali bëhet edhe më i madh po të kesh parasysh se për ato troje ka dhe pronarë të ligjshëm, të cilët duhet të shohin e durojnë gojëkyçur që në një garë shpejtësie të tjerë njerëz, të blejnë pronat e tyre me skonto! Kulmi i arrogancës!!

PËRFITUESIT
I gjithë projektligji është bërë i tillë, skandaloz, sepse autorët e kanë bërë si për vete. Tamam për vete. Madje dhe qëllim plotësuar. Interesat e FAMILJES në pushtet janë ato që kanë ushqyer nevojën e këtij ligji dhe FAMILJA në pushtet është përfituesja fundore prej tij! Në projektligj ka një përcaktim, “subjekt i interesuar”! Ky është përfituesi direkt nga ky akt ligjor. Shumë emra janë përfolur, në kohë të ndryshme, ata janë përgjithësisht politikanë! Shtuar me klientët e tyre-ky është oborri. Sali Berisha për këtë arsye u vonua ta bënte një ligj të tillë. Por derisa interesat hynë mu brenda në FAMILJEN e tij. Referuar dokumenteve, kryesisht “Deklarimit të Interesave Private” depozituar në Inspektoriat rezulton se: Përfitues nga FAMILJA biologjike janë: Argita Sali Maltezi, “subjekt i interesuar” si pronare e një “gjysme vile në Gjirin e Lalëzit me sip. 166m2”/ vajza e vetme e Kryeministrit; Miranda Ahmet Ramaj, “subjekt i interesuar” si pronare e “një apartamenti banimi (2+1) sip. 98m2 fshati turistik Lals Durrës/ kunata e Kryeministrit. Përfitues nga FAMILJA politike janë: Lulëzim Xhelal Basha, “subjekt i interesuar” si pronar i një apartamenti në Qerret-Kavajë( ky është fundi i një operacioni shitblerjeje, Basha ka treguar në fillim një apartament në Golem në pronësi, por në deklarimin e pasurisë për vitin 2008 ai tregon se ka shitur apartamentin në Golem e me një pjesë të parave ka blerë një tjetër në Qerret në fshatin Laguna Blu)/ Ministër i Brendshëm; Genc Stefan Pollo, “subjekt i interesuar” si pronar i një apartamenti në fshatin turistik Laguna Blu në Qerret Kavajë(Ky është fundi i një operacioni shitblerje, Pollo ka treguar në fillim një apartament në fshatin turistik Pishat e Buta- Kavajë)/Ministër Shteti; Genc Pëllumb Ruli, “subjekt i interesuar” si pronar i një apartamenti (2+1) 60m2 në Qerret-Kavajë/ Ministër i Bujqësisë; Ridvan Vait Bode, “subjekt i interesuar” si pronar i një apartament banimi në zonën Plazh Qerret-Kavajë/ Ministër i Financave; Arben Fahri Imami, “subjekt i interesuar” si pronar i një apartamenti në fshatin turistik “Laguna Blu” Qerret-Kavajë/Ministër i Mbrojtjes; Fatmir Ali Mediu, “subjekt i interesuar” si pronar i një apartamenti në Qerret-Kavajë/ Ministër i Mjedisit. Përfitues nga FAMILJA politike, si zëvendës të të parëve apo drejtorë të rëndësishëm, në Qerret-Kavajë por edhe në Lalëz-Durrës të tregojnë: Albert Gajo zëvendësministër i Integrimit, Taulant Bino zëvendësministër i Mjedisit, Andi Toma drejtor i përgjithshëm i Rrugëve, Benet Beci drejtor i Fondit Shqiptar të Zhvillimit, “subjekt i interesuar” si pronarë të apartamenteve në dy fshatrat turistikë. Përfitues nga oborri i FAMILJES, në media, Vëllazëria Frangaj, analistët me famë përtej Shqipërisë, Blendi Fevziu e Baton Haxhiu, “subjekt i interesuar” si pronarë të apartamenteve deri vilave të plota në fshatin turistik Laguna Blu Qerret-Kavajë; në tregti, Samir Mane, Agim Zeqja tregtarë përfitues të licencës së katërt të telefonisë celulare, investitorë, punët e të cilëve dhe së fundi gjithnjë i inauguron Sali Berisha si investime të huaja direkte, “subjekt i interesuar” si pronarë të vilave në fshatin turistik Laguna Blu Qerret-Kavajë. Në Lalëz dje të tregonin konstruksionet e reja të vilave taze, madje dhe disa vila thuajse në ndërtim. Njerëzit atje të bëjnë “be” dhe për dy qeverisës të tjerë të bërë gati për të hyrë në to. Por në deklarimet e tyre ende nuk ka gjurmë legaliteti të këtyre pronësive. Ose ka vetëm gjurmë të disa operacioneve që nuk kanë destinacion fundor. Kështu për shembull në deklarimin e Zëvendëskryeministrit Meta tregohet shitja e një vile në fshatin turistik Laguna Blu Qerret-Kavajë dhe njëherësh deklarohet e marrë një kredi për apartament banimi në Durrës. Natyrisht nuk mbaron këtu. Ka edhe deputetë mes tyre. Në këto “zona të stimuluara” ka plot personazhe publikë të cilët kanë menduar të investojnë në to, të kenë nga një shtëpi pushimi në to, gjithnjë brenda pa ligjshmërisë së treguar më sipër. Me gishtat e një dore të numëruar, ka edhe disa socialistë, të cilët nuk e bënë kurrë një ligj të tillë për të përfituar në këtë mënyrë. Nejse, edhe ata duhet të tregojnë pozicionin e tyre në raport me këtë ligj. Por, pavarësisht tyre, një ligj i tillë kurrë nuk mund të justifikohet. Të paktën në formën e dhunshme që është shkruar!

E. Braçe, G. Shqiptare

Orikum, banorët denoncojnë për pronat

Disa dhjetra banore te Orikumit jane perplasur mesditen e djeshme me policine gjate nje proteste ne lidhje me pronesine e nje siperfaqe te konsiderueshme toke.

Ata jane ish-punetoret e fermes bujqesore te Orikumit qe ne fillim te viteve 90 moren toke sipas ligjit 7501, por me vone ish-pronaret kane fituar te drejten e pronesise per te njejten siperfaqe toke.

Kjo ka bere qe ne kete zone te linde nje konflikt gati 3-vjecar. Pronaret e vjeter pas marrjes se pronesise kane marre leje per ndertim pallatesh por pengohen vazhdimisht nga te ashtuquajturit pronare sipas ligjit 7501 bllokojne shpesh punimet dhe sot eshte dashur nderhyrja e forcave te policise.

Dy grupe policise nga forcat e nderhyrjes se shpejte nga Fieri kane larguar protestuesit te cilet dolen edhe ne rrugen nacionale.

infoarkiv

Miku i Shkëlzen Berishës del pronar në Orikum

Vlorë -Skandal me pronat e Orikumit. Pas marrjes së lejes së ndërtimit në zonën bregdetare qëndron Rrahman Selmanllari, shoku i ngushtë i djalit të kryeministrit Shkëlzen Berisha. Sipas dokumenteve të bëra publike dje nga vetë banorët e Orikumit, të cilët kanë pronën në përdorim në bazë të ligjit 7501, një ndër pronarët ndërtues në tokën që po u zaptohet atyre rezulton të jetë Rrahman Selmanllari, personazhi më i lakuar kohët e fundit si shoku i ngushtë i djalit të kryeministrit. Dokumenti tregon qartë se i fundit në listën e 7 personave që kanë nxjerrë lejen e ndërtimit, të mbrojtur tashmë edhe nga Bashkia, figuron edhe emri i Rrahman Selmanllarit, i cili nuk dihet sesi është bërë pronar toke në Orikum.
Në fakt, duket se odiseja është e gjatë dhe nis me një varg të gjatë procedurash korruptive për tokën ku do të ngrihet pallati. E dyta në listën e pronarëve që duhet të ndërtojnë në atë truall, është edhe zonja Alda Qirjako, mbiemri i të cilës në fakt përkon edhe me mbiemrin e kreut të përgjithshëm të Hipotekave Arben Qirjako.
Nuk dihet nëse të gjitha strukturat e shtetit janë bërë bashkë në këtë moment, por një gjë është e qartë, që pikërisht nga zyrat e hipotekës së Vlorës, ka dalë një dokument që i jep pronësinë atyre që janë tashmë duke ndërtuar pallatin, e që sipas banorëve të zonës, nuk janë pronarë të kësaj toke.
Origjina e pronës
Banorët e zonës të cilët kanë qenë edhe në protestën e dy ditëve më parë tregojnë se tokën e kanë marrë në përdorim bazuar në ligjin 7501, një ligj konsensual i dy dekadave të para mes PD e PS. “Në kohën e komunizmit, kjo tolë ka qenë kënetë. Dhe kjo është e njohur nga të gjithë. Nuk e dimë sesi dolën këta njerëz si pronarë të kësaj toke, kur ajo nuk ka qenë asnjëherë në pronësinë e askujt, dhe vetëm në vitin 1996, na është dhënë në përdorim ne punonjësve të ish Ndërmarrjes Bujqësore, bazuar në ligjin 7501” thonë banorët. Ata ankohen gjithashtu se çështja ka shkuar edhe në gjykatë, por akuzojnë gjyqtarët e Vlorës për ineficensë, madje edhe zgjatje të procedurave, thjesht për t’i hapur rrugë një ndërtimi të tillë. “Në të gjitha seancat që janë vendosur për t’u bërë, ku ne kemi hedhur në gjyq këta njerëz, asnjëherë nuk janë zhvilluar. Gjithmonë mungon një gjyqtare. Dhe mesa po shohim, kjo situatë është zgjatur vetëm e vetëm që aty të fillonte ndërtimi i pallatit, në pronën tonë” shprehen banorët. Por skandali shkon edhe më tej, kur nga ata fshatarë që kanë marrë tokën në përdorim, ka dhe të tjerë të cilët kanë marrë tokën në pronësi, por që ende nuk u është dhënë certifikata. “E rëndësishme është që ne nuk do të lejojmë që aty të ndërtohet dhe çështjen do ta zgjidhim me vetëgjyqësi” thonë banorët.
Shoku i Shkëlzenit
Rrahman Selmanllari nuk dihet sesi e ka gjetur pronësinë në këtë truall dhe më pas, duket qartë se vendimet që duhet të nxirreshin nga bashkia e Orikumit kanë qenë më të thjeshta. Kreu i Bashkisë së Orikumit, është një i zgjedhur i Partisë Demokratike, dhe për shokun e Shkëlzen Berishës, dyert kanë qenë të hapura për të nxjerrë edhe lejen e ndërtimit në zonën që konsiderohet turistike.
Rrahman Selmanllari, është njeriu që përfaqësoi denjësisht kompaninë SAC (amerikane), në tratativat për të marrë fishekët shqiptarë dhe për t’i çmontuar. Emri i tij u përmend për herë të parë në aferën korruptive të Gërdecit, edhe pse prokuroria nuk mori ndaj tij asnjë masë. Kësaj rradhe, shoku i djalit të kryeministrit, duket se është i përfshirë në një aferë tjetër, ndoshta më të vogël se ajo e Gërdecit, por që tani gjendet përballë një grupi më të madh qytetarësh të rebeluar për pronën e tyre.
Ndërkohë që emri i Qirjakos që bie në sy në letrën e gjithë atyre që kanë pronësinë e tokës, duket se ka ndikuar jo pak në procesin e marrjes së të gjitha dokumentave hipotekore. G.SH

Çokollata më e mirë se seksi ?!

Sipas një sondazhi të kryer në Itali në qindra gra të moshave të ndryshme, ku pyeteshin se çfarë do të zgjidhnin midis kënaqësisë së një çokollate dhe kënaqësisë nga seksi, rezultati i studimit ishte tronditës... Mbi 50% e femrave kanë zgjedhur çokollatën si kënaqësi e pakrahasueshme.

Ose meshkujt nuk kuptojnë shijen e çokollatës siç duhet, ose femrat nuk përjetojnë si duhet kënaqësinë seksuale edhe pse kjo e dyta përsëri rëndon mbi gjininë mashkullore sërish.

Midis arsyeve përse çokollata është më e mirë se seksi, rradhiten disa nga arsyet e mëposhtme :

1. Mund te hash cokollate ne sy te prinderve pa shkaktuar traume tek askush. 2. Asnjeri nuk te merr neper goje, se me ke po e ndan ti cokollaten. 3. Njerzit edhe duke qene te te njejtit seks mund te ndajne cokollaten, pa ju vënë emrat sipas rastit. 4. Nuk ke pse pret orë të tëra, për të filluar së ngrëni përsëri çokollatë. 5. Çokollata qëndron e fortë edhe për një javë rrjesht e të mahnit kur mbaron butësisht. 6. S'ka rendesi çfarë tipi cokollate pelqeni, te gjitha jane te ligjshme. 7. Neqoftese do te duhet te paguash për cokollaten, ajo nuk është shume e shtrenjte. 8. Cokollata ju duket gjithmone terheqse edhe kur nuk je e dehur. 9. Një cope e madhe cokollate zgjat me shume, por edhe një cope e vogel te kenaq. 10.Mund te hash cokollate ne zyre, pa ju ngelur hatri kolegve te tu. 11.Eshtë kaq e thjeshte per te patur nje cokollate, sa herë që ta duash 12.Çokollata zgjat aq sa e dëshironi ju. 13.Nëse kafshon me dhëmbë kokrrat e saj, çokollatës nuk i dhemb. 14. Kur ha çokollatë nuk të mbeten qime në gojë. 15. Çokollatën nuk ke nevojë ta mashtrosh që të pëlqeu. 16. Çokollata nuk përbën rrezik shtatëzanie. 17.Çokollatat më të mira, janë më të lehta për tu gjendur. 18.Ti mund të mbash sa çokollata të duash dhe të të gjitha ngjyrave. 19.Nuk je kurrë shumë e re apo shumë e vjetër për një çokollatë. 20. Kur je duke ngrënë çokollatë, komshinjtë e tu nuk rrinë zgjuar nga zhurma. 21. Masa e çokollatës nuk ka rëndësi, ndodh shpesh që ato më të voglat janë dhe më të shijshmet. 22. Mund të hash lehtësisht çokollatë edhe ndërsa i jep makinës.

Nga ana tjetër studimet e ndryshme arrijnë në përfundimin se çokollata shton dëshirën për seks !

Femrat që e konsumojnë kanë më shumë dëshirë për marrëdhënie intime

Eshtë hedhur për një kohë të gjatë ideja që çokollata ka një ndikim euforik në ndjeshmërinë e trupit. Pushtuesit panë Perandorinë e Montezumës të konsumonte një sasi të madhe kakaoje, në formën e një pijeje të cilën ata e quanin çokollatë, përpara se të hynte në harem. Më pas ishin pushtuesit spanjollë të cilët forcuan edhe më shumë idenë se çokollata ishte një produkt aziatik i cili u soll në Evropë. Ky dyshim është vërtetuar edhe nga Giacomo Casanova, një nga dashnorët më të mëdhenj të historisë. Vetëm në sajë të kërkimeve të fundit shkencëtarët kanë “shthurur” karakteristikat e çokollatës dhe ndikimin që ajo ka tek njerëzit. Është vërtetuar se çokollata përmban sasi të vogla simulantësh kafeine. Ajo njihet gjithashtu edhe si faktori që ndikon në rritjen e nivelit të serotonit, një kimikat i prodhuar në formë natyrale në tru, i cili ndikon në uljen e ankthit. Serotoni në pjesën më të madhe të rasteve mendohet se shkakton të njëjtin efekt me mariuanën, ku për të arritur të njëjtën kënaqësi një individi i duhet të hajë 11 kilogramë çokollatë të zezë. Por asnjë nga këto karakteristika nuk mundëson lidhjen mes të ngrënit të çokollatave dhe rritjes së kënaqësisë seksuale. Studiuesit shprehen se sasia e endofinës, e cila prodhohet nga ngrënia e çokollatave, ndikon në rritjen e kënaqësisë seksuale.
Studiuesit
Në mbështetje të kësaj teorie vjen edhe një studim tjetër, i cili studion sjelljen seksuale mes femrave që kanë ngrënë çokollata dhe mes femrave që nuk kanë konsumuar shumë të tilla. Sipas studiuesve italianë, femrat që konsumojnë rregullisht çokollata kanë jetë seksuale më të mirë sesa ato që për arsye të ndryshme nuk i konsumojnë çokollatat. Femrat të cilave u pëlqente të ëmbëlsoheshin çdo ditë me një çokollatë kishin nivelin më të lartë të dëshirës, joshjes dhe kënaqësisë seksuale. Urologu Andrea Salonia nga spitali San Raffaele, Milano, pyeti 163 femra për konsumimin e çokollatave dhe përmbushjen e tyre seksuale. Kërkuesi arriti në përfundimin se “femrat të cilat kanë konsumim të çokollatave treguan nivel më të lartë të dëshirës për seks sesa femrat të cilat nuk e kishin këtë zakon. Çokollata ka një ndikim pozitiv fiziologjik në seksualitetin e femrave”. Studiuesi Salonia, thotë se për të gjitha femrat të cilat kanë një nivel të ulët të libidos, konsumimi i çokollatave mund të jetë një mënyrë shumë e mirë për të rritur epshin e tyre. Ai beson se çokollata mund të jetë një mjekim shumë i veçantë për femrat të cilat shmangin seksin pasi vuajnë nga tensioni paramenstrual. “Çokollata nuk është një lloj ushqimi, është si një ilaç”. Femrat të cilat paraqesin gjendje jo të mirë shpirtërore para ciklit menstrual vuajnë shumë edhe në aktivitetin seksual. Unë mendoj se të ngrënit e çokollatave mund të përmirësojnë ndjeshëm dëshirën e tyre për të bërë seks”, tha Salionia. Përveç faktit se një marrëdhënie e seksit dhe çokollatës nuk mund të provohet me 100% siguri, rezultate shkencore të ndërthurura me studimet e sjelljes sigurojnë një argument detyrues për ndikimin e çokollatës në dëshirën seksuale tek të dyja gjinitë, aq të sigurt sa që studiuesi jep këtë këshillë: Bëjeni çokollatën pjesë të dietës tuaj ditore.

Çokollata, efektet per shendetin e femijeve dhe te rriturve (AGJENCIONI FLOART-PRESS)

Sot çokollata llogaritet si ushqim luksoz me te cilin duhet te keni kujdes pasi shkakton migrene dhe shendoshje. Per disa mjeke, kjo mbetet e diskutueshme, por sipas disa hulumtimeve te reja shkencore eshte vertetuar se çokollata ose kakaoja, nese konsumohen ne sasi te kufizuara, jane te dobishme per organizmin dhe ndihmojne ne mosshfaqjen e semundjeve te zemres, kancerit dhe disa semundjeve te tjera.
Perberja nutritive
Perberja nutritive e çokollates ndryshon ne varesi te recetes. Ne pergjithesi, çokollata permban keto lende ushqyese: proteina, te cilat jane te nevojshme per rigjenerimin e qelizave; yndyrna, kryesisht yndyrna te ngopura deri ne masen 50 per qind; Vitamine E, vitamine liposolubile, e nevojshme per membranen e qelizes;
Kalcium; fosfor dhe magnezium; minerale esenciale per kockat dhe dhembet; hekur, i nevojshem per formimin e hemoglobines; kafeine, stimuluese e sistemit nervor;
baker, i cili ndihmon ne metabolizmin e hekurit, formimin e melanines (ne lekure dhe floke) dhe funksionin e sistemit nervor qendror; fitokemikaliet,(siç jane flavonidet) me ndikim antioksidues. Kokrrat e kakaos, qe jane perberja kryesore e çokollates, permbajne me shume se 600 fitokemikalie (lende kimike bimore), duke perfshire antioksidantet qe mbrojne nga semundjet e zemres dhe nga kanceri.
A shkakton çokollata migrene?
Me migrene nenkuptohen kriza te renda te dhembjeve te kokes te shkaktuara nga spazma e arterieve te trurit. Keto kriza mund te shkaktohen nga faktore te shumte, midis te cileve shpesh permendet edhe çokollata. Megjithate, nuk ka deshmi te sigurta per kete, sepse te shumica e te semureve qe shkojne deri te kriza ne te njejten kohe eshte e nevojshme edhe prezenca e faktoreve te tjere, siç jane stresi, lodhja, shqetesimi etj dhe disbalanci hormonal. Po keshtu, ne kete semundje mund te ndikojne edhe disa ushqime dhe uria.
A shkakton çokollata akne dhe puçrra?
Besohet qe disa ushqime mund te sjellin probleme deri te keqesimi i akneve, mes te cilave shpesh akuzohet çokollata. Por per kete nuk ka deshmi. Sipas hulumtimeve te reja, te çokollata nuk jane identifikuar perberje qe do te shkaktonin akne apo keqesim te tyre. Megjithate, besohet se indeksi glikemik i larte, i kombinuar me konsumimin e madh te sheqernave te rafinuara te çokollata, mund te jete ne relacion me shfaqjen e puçrrave.
A shkakton çokollata shendoshje?
Nese dikush ha rregullisht çokollate me shume sesa jane nevojat e tij, teprica e kalorive qe ka çokollata do te kaloje ne formen e yndyrnave. Çokollata ka vlere te madhe energjetike, qe do te thote se permban me shume kiloxhula ne raport me masen e saj, perafersisht 2200 kiloxhula ne 100 gr. Nese rregullisht konsumohet ushqim energjetik i pasur, kjo eshte sigurisht menyra me e shpejte qe te fitohet peshe. Ne fakt, fajtori per kete nuk eshte vetem çokollata dhe ushqimet specifike, por ngrenia e tepert ne teresi. Sipas mjekeve, eshte e sigurt se nese dikush ushqehet shendoshe, mund te haje dhe çokollate ne sasi te kufizuar, duke mos u trembur se do te shtoje ne peshe. Per shembull, kuzhina tradicionale meksikane e perdor çokollaten e erret ne receta me mish te kripur dhe me zarzavate. Çokollata e konsumuar ne menyre te tille ka vlere me te vogel energjetike, pasi eshte e holluar me ushqime me energji te ulet.
A mund te konsumojne diabetiket çokollate?
Diabetiket mund te konsumojne sasi te vogla te çokollates pasi nuk ka efekte te demshme mbi kontrollin e glikemise.
A e rrit çokollata kolesterolin ne gjak?
Çokollata mesatarisht permban 50 per qind yndyrna. Eshte e njohur qe pas konsumimit te nje ushqimi, i cili eshte i pasur me yndyrna te ngopura, rritet kolesteroli ne gjak. Te çokollata lloji kryesor i yndyrnave te ngopura eshte acidi stearik. Ky lloj acidi nuk ndikon ne sasine e kolesterolit ne gjak. Kjo do te thote se ata qe duan te zvogelojne marrjen e yndyrnave te ngopura, per te normalizuar kolesterolin mund te konsumojne lirisht çokollate por ne sasi te vogla.
Mbrojtja nga semundjet e zemres dhe kanceri
Kokrrat e kakaos permbajne antioksidante, te cilet kane rol ne prevencen e disa semundjeve. Substancat, te quajtura ketehine, e zmadhojne rezistencen ndaj semundjeve degjenerative, siç eshte kanceri dhe semundjet e zemres. Katehinet gjithashtu gjenden edhe te pemet dhe perimet, por organizmi ka nevoje edhe per katehine te llojeve te ndryshme, siç jane ato qe gjenden te çaji dhe çokollata. Ne krahasim me çajin, permbajtja e antioksidanteve te çokollata eshte me e madhe. Çokollata, veçanerisht çokollata e erret, eshte burim i shkelqyeshem i katehineve. Ekzistojne deshmi se kakaoja ndihmon ne prevenimin e oksidimit te kolesterolit ne gjak dhe zvogelon tendencen per ngjizjen e gjakut (tromboza). Megjithate, qe te thuhet se a ndikon kakaoja te zemra, nevojiten me shume deshmi. Ne pergjithesi, bazuar ne hulumtimet e deritanishme, nuk eshte vertetuar ndikimi i antioksidanteve ne prevencen e semundjeve te zemres.
Kakaoja kundrejt çokollates
Nese doni ta zmadhoni konsumimin e antioksidanteve dhe njekohesisht konsumimi i kalorive ne teresi te jete i ulur, provoni te pini kakao ne vend qe te hani çokollate, pasi permbajtja e yndyrnave te kakaoja eshte me e ulet. Çaji gjithashtu permban katehine (edhe pse jo aq shume sa kakaoja dhe çokollata), por nuk permban yndyrna. Per kete arsye, çokollaten nuk mund ta cilesojme si ushqim te shendoshe, sepse ajo permban dhe komponente te tjere, te cilet potencialisht jane te padeshiruara nese konsumohen ne sasi te medha. Nga ana tjeter, njerezit qe konsumojne ne sasi te kufizuar çokollaten, nuk duhet te ndihen fajtore per kete gje.
Kafeja dhe te mirat e saj
Per shqiptaret, ashtu si dhe per miliona njerez ne bote, kafeja eshte pija me e preferuar e mengjesit. Por cilat jane efektet e saj ne shendetin e njeriut jo te gjithe i dine. Lajme te mira shkencore kane mberritur nga Italia per ata miliona njerez ne bote qe pine çdo dite kafe. Ajo madje keshillohet si nje terapi e mire edhe per nje sere semundjesh, perfshi ate te zemres. Por, mos u çudisni, kafeja rekomandohet edhe per femijet. Kafeja nuk eshte e keshillueshme per grate shtatzena dhe per personat qe vuajne nga ulcera ne stomak. Ne Milano, kafeja, thote njeri prej dietologeve me te njohur te Italise, ju ben mire juve dhe femijeve. Filxhani i mengjesit i ekspresit, qe behet ne kuzhinen e shtepise ose pihet shpejt e shpejt ne nje kafene gjate rruges per ne pune, eshte nje rutine e perditshme per miliona italiane. Por ka shume vite qe informacionet per menyren e tyre me te preferuar per te filluar diten jane negative. Per shembull, nje nga lajmet me te fundit ishte qe mjeket i kishin thene kryeministrit britanik Toni Bler te pinte me pak kafe. Ndersa tani duket se batica po ulet. “Harrojini njoftimet frikesuese!”, - thote dietologia Chiara Trombeti, e institutit “Humanitas Gavazeni” ne periferi te Milanos. Sipas saj, ka arsye te shendosha shkencore per ta gezuar ekspresin e mengjesit pa u shqetesuar per pasojat negative ndaj shendetit. “Kafeja mund t’ju beje mire dhe sa me e forte te jete, aq me e mire eshte”, - thote dietologia. Per kete arsye, ajo rekomandon nje ekspres ne vend te nje neskafeje te pergatitur vete.
Te dhena shkencore
Kafeja permban tanine dhe antioksidante, qe kane efekte pozitive per zemren dhe arteriet. Gjithashtu, sipas dietologes italiane, kafeja mund te te lehtesoje dhembjet e kokes. Ajo keshillohet per melçine dhe mund te ndihmoje ne parandalimin e cerozes dhe gureve ne veshka. Kafeina ne kafe mund te zvogeloje rrezikun e krizave te astmes dhe ndihmon ne permiresimin e qarkullimit brenda zemres. Nuk mund ta mohosh se kafeja nuk eshte e mire per te gjithe. Nese pini me shume se ç’duhet, mund t’ju beje nervoz, shkakton shpejtim te rrahjeve te zemres dhe dridhje te duarve. Grate shtatzena, te semuret me zemer dhe ata qe vuajne nga ulcera ne stomak, keshillohen ta shmangin kafene. Dr. Trombeti thote: “Asnje nuk duhet te pije me shume se 3-4 filxhane kafe ne dite”. Shume prinder mund te tmerrohen nga keshillat e kafese per femijet, por dr. Trombeti kembengul me force se nje filxhan qumesht me kafe mund te jete nje fillim ideal per brezin tjeter te te apasionuarve pas kafese, sidomos per femijet gjumashe, sepse kafeja nxit trurin e tyre para nje dite qe shpesh zgjat nga ora 08.30 e mengjesit deri ne 04.30 mbasdite.

Kafeja ndikon mire per:
-Zemren e arteriet
-Dhembjet e kokes
-Melçine
-Cerozen
-Guret ne veshka
-Astmen etj

Vetëm 1/3 e meshkujve i lajnë duart me detergjentë pastrues

Njerëzit i lajnë duart më shpesh pas kryerjes së nevojave personale, nëse mendojnë se dikush i shikon, që do të thotë se këtë e bëjnë për shkak të turpit dhe jo për shëndetin e tyre.

Për të vërejtur ndikimin e mesazheve për domosdoshmërinë e larjes së duarve me sapun, ekspertët kanë analizuar 250.000 njerëz në Londër.

Me këtë rast, ata kanë vendosur mesazhe të tilla, si “Uji nuk i vret bakteret, por sapuni”. Ndërsa është vërejtur se mesazhi më i suksesshëm kishte qenë “A i lan duart me sapun personi pranë jush?”.

Sipas rezultateve të përgjithshme është vërejtur se femrat janë më të kujdesshme në mbajtjen e higjienës, ndërkohë që vetëm 1/3 e meshkujve i kishin pastruar duart me sapun, detergjent apo shampo pas kryerjes së nevojave personale.

Është vërejtur se te meshkujt kishin pasur ndikim mesazhet më ‘arrogante’, si p.sh. “Lajini me sapun se më vonë do të hani”. Ndërkohë femrat kishin reaguar më mirë ndaj mesazheve të zakonshme të cilat kishin shërbyer vetëm për t’ua përkujtuar se duhet t’i lajnë duart.

Telegrafi

Ndal, i ke larë duart ?

Po sikur të hamendësojmë, sa do të ishte përqindja e meshkujve shqiptarë që duart i lajnë me detergjentë pastrues si sapun, shampo etj ?

Shqipëria, vend i Floririt

Pas shpalljes së pavarësisë së Shqipërisë, fondet monetare të ngelura në qarkullim (duke përfshirë këtu edhe depozitat) ishin ato të trashëguara nga sistemi monetar i Perandorisë Osmane, i përshtatur ky që nga viti 1844 e mbrapa. Monedha ishte Lira Otomane ari që vlerësohej në 100 grosh argjent (pjastres argent). Për shkak të situatave të paqëndrueshme dhe për shkaqe të luftrave të ndryshme, në Shqipëri edhe pas vitit 1913 e deri në vitin 1926 qarkulluan monedha të shteteve të ndryshme.

Këto monedha kanë qenë me vlerë dhe emëritim të ndryshëm si menduhie, 5 frangëshe, 10 frangëshe, 20 frangëshe (napoloni), lira angleze (25 franga) lira turke (22 franga)
Në fillimet e stabilitetit të shtetit shqiptar, më 6 maj 1920, Këshilli i Ministrave me anë të vendimit nr. 273 vendosi për herë të parë nxjerrjen e monedhës shqiptare në bazën e frangut të arit. Mbi bazë të një kursi të caktuar filloi edhe grumbullimi i monedhave të huaja. Kështu një stërlinë u vlerësua me 25 franga ari, një lirë otomane me 22 franga ari etj.
Në vitin 1922, profesor Kalmes paraqiti para Lidhjes së Kombeve në Gjenevë me kërkesë të kësaj të fundit, një raport të rëndësishëm të Komisionit Financiar të Lidhjes, ku ndër të tjera në lidhje më Shqipërinë thuhej:
"....Shqipëria zotëron një stok të rëndësishëm metalesh të çmuara të vlerësuara 50 - 100 milion frangash ari, pa marrë parasysh arin e investuar në stolira...." (shih dosjen nr 2 të Fondit të Bankës së Shtetit). Sipa librit "Financa dhe krediti në RPSH", në vitet 1922 - 1925, në Shqipëri kishte në qarkullim e në thesar një sasi prej 100 milion frangash ar. E përkthyer ndryshe, shifra e mësipërme ka si minimum të saj një sasi prej 320 tonësh ar.
Përsa i takon disiplinimit monetar situata pati një ndryshim të dukshëm në vitin 1926 kur hyri në fuqi ligji organik i Bankës Kombëtare të Shqipërisë dhe ai i rregullimit të monedhës i miratuar më 12 korrik 1925 nga Dhoma e Deputetëve. Ndonëse u përjashtua plotësisht përdorimi i monedhave të huaja në marrëdhëniet zyrtare, pati mjaft individë që pëlqyen të ruajnë një sasi jo të vogël të këtyre monedhave. Në vitin 1926 u vunë në qarkullim monedhat metalike me vlerë 100 franga ar, dhe një vit më pas ajo me vlerë prej 20 franga ari.
Në vitet 1935 dhe 1937 pati një hedhje në qarkullim të mbi 1,5 milion monedhash që në shumicë përbëheshin nga argjendi, ari dhe pak nga bronxi.
Sipas dokumentave shtetërore në fund të vitit 1938 gjendeshin në thesarin e shtetit 2400 kg ar (ose 378 mijë napolona sipas kursit 1 napolon baraz me 20 franga ari).
Sikurse vihet re me lehtësi, qytetarët shqiptarë zotëronin shumë herë më tepër ar (mbi 100 herë) sesa kishte thesari i shtetit.
Përshtypje të veçantë i kishin lënë Viktor Emanuelit të III-të gjatë vizitës që ai kreu në Shqipëri në maj 1941, zbukurimet e shumta që përdornin shqiptarët në rrobat e tyre më ar. Për vetë Emanuelin kjo kishte qenë një befasi e madhe dhe e paimagjinueshme.
Po ashtu në kohën e Luftës së Dytë Botërore, tregëtarët shqiptarë ruajtën dhe i forcuan pozitat e tyre ekonomike. Në mbarim të luftës, Shqipëria rezultonte si vendi më i pasur i Ballkanit sidomos përsa i takonte rezervave të arit dhe rezervave të tjera ekonomike. Po ashtu rezultonte se në pushtet kishte ardhur klasa më kriminale politike që kishte pasur ndonjëherë vendi.

-E VËRTETA NË LIDHJE ME THESARIN E "GRABITUR" NGA MBRETI ZOG
Regjimi komunist u shqua për shumë gjëra të mbrapshta në Shqipëri. Një ndër punët më të mbrapshta të tij ishte edhe grabitja masive e arit qytetarëve shqiptarë, burgosja apo pushkatimi i tyre. Nga ana tjetër për të dhënë një imazh krejt tjetër të hajdutit, për 50 vjet me radhë u përhap gënjeshtra e madhe e "vjedhjes së thesarit të shtetit" nga Mbreti Zog në kohën kur ky i fundit, i diktuar nga rrethanat ndërkombëtare, dhe me vendim të parlamentit shqiptar, kishte lënë Shqipërinë të nesërmen e 7 prillit 1939. Dhe një gënjeshtër të tillë e fabrikonin dhe e mbronin pikërisht ata që kishin vjedhur një sasi ari që llogaritet në 320 tonë. Në fakt askush nga propaganduesit e kësaj teze nuk e ka ditur që thesari i shtetit shqiptar në kohën kur bëjmë fjalë ndodhej në Romë dhe jo në Tiranë.
Sipas dokumentave zyrtare, ministri i Financave Kolë Thaçi (1886 - 1941) ka tërhequr sipas të gjitha rregullave shtetërore, me autorizimet 2031/65 dhe 2031/79 (të datave 31 mars dhe 3 prill 1939), shumën e 448.535 frangave ari, të cilat ishin në llogari të Mbretit Zog. Në lidhje me këtë drejtori i thesarit Kel Naraçi në relacionin 73/1 të datës 6 qershor 1939, thotë:
"I nënshkruemi Kel Naraçi dhe arkëtari i përgjithshëm Ramadan Berberolli pritshin në zyrë sipas telefonatës të ish kryeministrit (Kostaq Kotta). Pas pak arriti në bankë një automobil i pallatit i shoqnuem nga dy ushtarë e një toger i gardës i quajtur Selim Gjoci, i cili .......ftoi të nënshkruemin (K.N) dhe arkëtarin e përgjithshëm që ta shoqëronin tek Mbreti Zog me të gjithë gjendjen e monedhave të arit që u nxorrën nga arka nën vrojtimin e togerit Selim Gjoci, i cili fut në strajca sasinë e tregueme më sipër (448.535 franga ari), e cila sipas thënieve të ish ministrit Kolë Thaçi do të merrej në dorëzim me proces - verbal të nënshkruem prej pjestarëve të Këshillit Ministror që ishte mbledhur në shtëpinë e z.Kostaq Kotta, ku gjetëm Mbretin Zog, midis ministrave Musa Juka, Ekrem Libohova, Faik Shatku dhe Abdurrahman Matit, Xhaferr Ypit, Sotir Martinit, Allaman Çupit, Ndoc Kurti, Jani Dallamanga, Milto Noçka etj.......Në prani të tyne i lëshuem për anë ku kishte ndenjë Mbreti Zog të 13 strajcat që mbajshin monedhat e arit në llojet e sasitë e tregueme në konfirmacionet bashkangjintur............Në shtëpi ndëgjoheshin telefonime, urdhna, nervozitet e qëndrime luftarake në një rrëmujë e tension të papërshkuem........Ndërkohë meqë aeroplanët po fluturonin përsipër, Mbreti Zog me pjestarët e Këshillit që kish për anë, shkoi te shtëpia e vëllait të vet Xhelalit, ngutësisht tue marrë me vete dhe arin që ish në saketa në anë të tij. Në këtë rast arkëtarit Ramadan Berberolli iu tha të shkonte përsëri në zyrë i shoqnuem prej togerit Selim Gjoci për t`i dhënë edhe ç`ndodhje tjetër në arkë si monedha, banknota, ar, etj, në dorëzim te Mbreti Zog dhe për t`i çuar në shtëpinë e Xhelalit. Z.Ramadan Berberolli dorëzoi në shtëpinë e zotit Xhelal Zogu 118.195 franga ari dhe qëndroi deri në orën 16.00 në shtëpinë e zotni Xhelalit për me mujtë me marrë ndonjë dëftesë nga Mbreti Zog për të gjithë sasinë e arit e të monedhave që arrijshin 566.975 franga ari. Vetëm pas numërimit e në ikje e sipër, pas shumë përpjekjesh, iu mor major Allaman Çupit, adjutant favorit i Mbretit, që të nënshkruante për të, një dëftesë (dorëmarrje) si kopja bashkëngjitur".

Në tërësi duhet thënë se Mbreti Zog tërhoqi nga arka e shtetit shqiptar në prani dhe me miratim të Këshillit të Ministrave, shumën e përafërt të 567 mijë frangave ar që përbënin 183 kilogram ar. Duhet kujtuar se rroga vjetore e Mbretit Zog ishte 500 mijë franga ari. Po ashtu duhet të kemi parasysh se në favor të tij shkonte edhe shuma e përfituar nga shitja e një pylli në Mat. Siç edhe shikohet Mbreti Zog ka marrë me vete pak më shumë se rrogën e një viti. Kjo sasi monetare është përdorur në masën më të madhe për të paguar rrogat e personave që shoqëruan Mbretin dhe diplomatë si Faik Konica etj. Ky i fundit ka qenë edhe ndër njerëzit më të paguar (më 13 korrik 1942 për shëmbull ka marrë një mijë dollarë). Si provë për këtë kemi mundur të gjejmë edhe një pjesë të dëftesë pagesave të përdorura atëherë. Në këto deftesë pagesa figurojnë ndër emrat më njohur edhe Mirash Ivanaj, Mehmet Konica, Abaz Kupi, Hiqmet Delvina, Qemal Butka, Peter Kolonja, Nikola Prifti etj,
Për t`u kujtuar është gjithashtu fakti që pushteti i ri i vendosur pas 7 prillit 1939, sekuestroi edhe shumën e 20 mijë frangave ari të Mbretëreshës Geraldinë, shumë e cila ndodhej në Bankën e Shqipërisë dhe që nuk ishte tërhequar nga poseduesja. Dekreti i ministrit sekretar shteti për Drejtësinë doli më 16 shtator 1939 dhe u botua në "Fletorja Zyrtare" më 5 dhjetor 1939, pasi është mbajtur si "sekret" për disa javë.

-E VËRTETA E "RRËMBIMIT" TË ARIT SHQIPTAR NGA GJERMANËT NË VITIN 1944
Është folur shumë herë për "grabitjen" e arit shqiptar nga gjermanët në prag të mbarimit të Luftës së Dytë Botërore. Sasia e arit prej 2454 kilogram e 874,5 gram u konfiskua nga britanikët në kriporen Merkers të Gjermanisë pas mbarimit të Luftës së Dytë Botërore. Më pas lindi ajo histori që tashmë njihet midis Shqipërisë dhe Britanisë së Madhe pas incidentit të kanalit të Korfuzit, më 22 tetor 1946. Britania e Madhe si një nga fituesit e Luftës së Dytë Botërore kërkoi nga pala shqiptare, pranimin e fajit dhe pagimin e dëmshpërblimit, gjë që u refuzua nga udhëheqja e atëhershme komuniste.
Sasi e lartpërmendur e arit ishte marrë në Romë pas kapitullimit të Italisë në "Banka d`Italia" dhe në kushtet e luftës së përbotshme ishte administruar nga gjermanët pa u keqpërdorur nga ata. Gjermanët e kishin marrë sasinë e arit në mënyrë që ai të mos binte në dorë të aleatëve.
Në lidhje me këtë çështje, më 16 shtator 1943, Ambasada Gjermane në Romë, me anë të një telegrami të shifruar të nënshkruar nga Vishter, njoftonte Ministrinë e Punëve të Jashtme të Gjermanisë për aksionin e marrjes së arit shqiptar në Romë. Ndër të tjera në telegram thuhet:
"Konfiskimi i rezervave të arit dhe të devizave, u bë me një aksion të befasishëm të një komande të SS-it, e ku ishte i pranishëm një nëpunës i shërbimit të politikës së jashtme. Është konfiskuar kjo pasuri: Kartmonedha shqiptare në apoena prej 5 dhe 10 lekësh, si dhe apoena prej 5, 20, 100 frangash shqiptare, me vlerë të përgjithshme 120.513.902 franga shqiptare; monedha të farkëtuara të arit të paketuar në 23 thasë të vegjël, me vlerë 435.070 franga shqiptare. Ka 49 shufra të paketuara të arit dhe 29 shufra të paketuara në sënduqe që sipas vlerësimeve italiane kanë vlerë 7.627.765,90 franga shqiptare. Sasia e pakove në kartmonedha si dhe e thasëve të vegjël në sënduqe me shufra të arit, nuk qe e mundur të numërohet në mungesë të kohës. Është fjala përafërsisht për 3 tonë ar dhe për 12 ton kartmonedha. Nëse ka mundësi ai do të transportohet nesër më 17 shtator udhës ajrore për në Berlin, me një apo dy aeroplanë specialë, ku do të jetë në përcjellje një oficer, të cilit i është dhënë urdhër që arin ta bartë me mbrojtje ushtarake në Minisrinë e Punëve të Jashtme dhe t'i drejtohet sekretarit shtetëror ose zëvendësit të tij në lidhje me vendin se ku duhet ta dorëzojë atë. Një pjesë e kartmonedhave do të bartet në Tiranë me aeroplanin e përmendur në fillim dhe atje do të deponohet në konsullatën e Përgjithshmë në dispozicion të Nojbarherit......Në bazë të asaj që thotë Drejtoria e Bankës Kombëtare të Shqipërisë, shteti shqipar në Romë nuk ka asnjë makinë speciale për shtypjen e kartmonedhave, por ka vetëm klishetë me ndihmën e të cilave janë shtypur kartmonedhat shqiptare në makinën e shtetit italian. Për këtë shkak, sidomos pas lajmit se Musolini mori qeverinë, është e vështirë të konfirmohen makinat për shtypjen e kartmonedhave. Është dhënë premtimi se klishetë do të dërgohen. Ato do të barten nesër nga Akvila, vend rreth 100 km në verilindje të Romës, në ambasadë....Organet italiane kanë deklaruar se kartmonedhat shqiptare do të mund të shtypeshin edhe më tej pa probleme në shtypshkronjën shtetërore italiane. Nesër do të fillojnë hulumtimet rreth rezervave devizore të Bankës Kombëtare të Shqipërisë. Domosdoshmëria e këtij aksioni është arsyetuar nga organet zyrtare italiane me atë se qeveria e Rajhut, për interes të zhvillimit të mëtejshëm të luftës, është e detyruar që rezervat monetare, që janë të ruajtura në Itali, t'i sigurojë për të mos rënë eventualisht në dorë të armikut....".
Sikurse shihet këtu nuk kishim të bënim aspak me grabitje apo rrëmbim, por me një lëvizje të nxitur nga zhvillimet e përgjithshme botërore. Cilësimi i gjermanëve si "grabitqarë" të arit është theksuar më të madhe edhe në librin e Enver Hoxhës "Rreziku anglo-amerikan për Shqipërinë"(Tiranë 1979) dhe në botime të tjera të kohës së komunizmit, që ndikoheshin si zakonisht nga ish udhëheqësi komunist.
Në të vërtetë ka pasur një marrëveshje midis qeverisë shqiptare dhe asaj gjermane, marrëveshje e cila gjendet në librin e dr.Hakif Bajramit "Dokumente të institucioneve gjermane për historinë shqiptare 1941-1944", botuar në Prishtinë në vitin 1998 dhe që përmban dokumenta gjemane të nxjerra nga autori i librit në arkivat gjermane. Në dy dokumentat e nxjerrë nga ky libër duket qartë se nuk është ndryshuar aspak pronësia e shtetit shqiptar mbi arin. Pra ari nuk është grabitur nga gjermanët por vetëm është marrë në mbrojtje nga rrethanat e vështira të luftës kundrejt një garancie të plotë. Për më tepër lexoni marrëveshjen e nënshkruar në fillim të prillit 1944 midis zv/ministrit të Punëve të Jashtme të Shqipërisë Vehbi Frashëri dhe përfaqësuesit gjerman Viehl.

Ja marrëveshja gjermano-shqiptaro e 6 prillit 1944 për arin shqiptar, Berlin 6 prill 1944

Qeveria e Shqipërisë dhe qeveria e Gjermanisë u morën vesh sa vijon:
1-Ari që i është dorëzuar pushtetit gjerman nga Këshilli Drejtues i Bankës Kombëtare Shqiptare në Romë, e që në aktualisht ndodhet në një depozitim të Ministrisë së Punëve të Jashtme në Rajhsbank-un gjerman në Berlin, nga ana e qeverisë gjermane do t`i dorëzohet qeverisë shqiptare. Proces-verbali për regjistrimin e gjendjes së arit , i hartuar sot nga përfaqësuesit e Rajhsbank-ut gjerman dhe të Bankës Kombëtare Shqiptare është bashkangjitur si shtojcë. Me kërkesë të qeverisë shqiptare, sasia e inventarizuar e arit sipas këtij proces-verbali, është deponuar në depozitim të mbyllur në Rajhsbank-un gjerman në emër të Drejtorisë të Bankës Kombëtare Shqiptare në Tiranë. Marrëveshja teknike për ruajtjen e depozitimit do të hartohet ndërmjet Rajhbank-ut gjerman dhe drejtorisë Qendrore të Bankës Kombëtare në Tiranë.

2-Këtë sasi ari do të mund ta ketë në dispozicion vetëm Drejtoria Qendrore e Bankës Kombëtare në Tiranë përmes pajtimit me shkrim të qeverisë kombëtare të shtetit shqiptar. Qeveria kombëtare e shtetit shqiptar, para se t'ia japë Drejtorisë Qendrore të Bankës Kombëtare Shqiptare të drejtën për një disponim të tillë me arin, do të arrijë një marrëveshje me Ministrinë e Punëve të Jashtme në Berlin.

3-Për aq kohë që sasia e arit do të ndodhet në Rajhsbank, qeveria gjermane merr me vete garantimin e plotë për çdo lloj rreziku, i cili do të mund të lindë për shkak të ndonjë veprimi armiqësor, duke rënë dakort se në rast të asgjesimit të arit shqiptar, Rajhu gjerman obligohet që këtë sasi ari ta kompesojë në të njejtën sasi dhe në të njejtën përbërje. Kufizimet e përgjithshme gjermane në lëmin e disponimit me arin, e veçanërisht në lëmin e eksportit, nuk kanë të bëjnë me këtë sasi ari, as tani e as në të ardhmen.

Nënshkruar në dy tekste origjinalë nga Vehbi Frashëri për qeverinë shqiptare dhe nga V.Viehl për qeverinë gjermane".
Ari i bllokuar në Londër për shumë vite, përbëhej nga 198 kallëpe ari, 7 copë thupra, 2 copa ari dhe 22 qese monedha ari. Të gjitha sasitë ishin në flori aliazh dhe flori safi. E gjithë sasia u bart në 55 arka të fashuara me çelik.
Po ashtu duhet theksuar se në 10 muajt e parë të vitit 1944, nga ana e gjermanëve ju shitën Bankës Kombëtare Shqiptare 272.555 copë napolona që përbënin 1.758 kg ar. Nga kjo sasi ju shit popullatës 254.463 copë napolona që përbënin 1.641 kg ar.

-REGJIMI KOMUNIST GJEN NE BANKEN E SHTETIT 90 KG AR. NJE SASI SHUME HERE ME E MADHE GJENDEJ NE DUART E POPULLATES
Pas ardhjes më dhunë në pushtet përmes luftës civile, si pasojë e lëvizjeve të sipërpërmendura, forcat komuniste gjetën në Bankën Kombëtare Shqiptare sasinë e 90 kg ar. Kjo provohet nga proces-verbali i nënshkruar nga zotërinjtë Dhimitër Pasko (Mitrush Kuteli) dhe Abdyl Këllezi. Ndonëse në Thesarin e Shtetit ndodheshin vetëm 90 kg ar, në duar të popullatës shqiptare ndodheshin rreth 320.000 kg ar (ose 320 ton ar). Një pasuri e tillë e pakrahasueshme, natyrisht që do të mund të rimëkëmbtë edhe shtetin më të shkatërruar e jo më Shqipërinë. Mjaftonte të vazhdonte procesi i nisur nga Mbreti Zog dhe sistemi finaciar shqiptar do të bëhej mjaft i fuqishëm. Pikërisht këtu tragjedia do të përhapej në një plan tjetër.
-"LIGJI" NR. 37 PER "TATIMIN E JASHTZAKONSHEM TE FITIMEVE TE LUFTES"
Pas marrjes me dhunë të pushtetit, komunistët u kujdesën që të justifikonin veprimet e tyre të karakterit ordiner dhe terrorist me anë të një pudre ligjore që përcaktohej nga një organ thellësisht i paligjshëm dhe ordiner si Kryesia e Këshillit Antifashist Nacional-Çlirimtar (KANÇ), organ ky që ishte vënë në rolin e një presidence të vetëshpallur në kongresin komunist të Përmetit, nën shembullin jugosllav të Mbledhjes së Dytë të AVNOJ-it. Për të justifikuar grabitjen dhe vjedhjen (që realisht kishte filluar muaj më parë), KANÇ-i nxori "ligjin" nr 37 për tatimin e jashtëzakonshëm për fitimet e luftës. Ky "ligj" përbëhej nga 19 nene. Në nenin 1 të tij thuhej se "fitimet e mëdha të realizuara nga shtetasit e të huajit në Shqipëri" në aktivitete "tregëtare, industriale dhe ndërmjetëse" nga 7 prilli 1939 e deri më 31 dhjetor 1944, i nënshtroheshin "një tatimi të jashtëzakonshëm sipas dispozitave të këtij ligji". Tatimet kishin përqindje që filloni nga 15, 20, 30, 45, 60, 70, dhe 80 %. Në nenin 3 të këtij "ligji" përcaktohej masa e tatimit për shumën 500 - 100 mijë frangave ari, e cila tatohej me 10%, e duke u ngritur deri në 80% për shumat 2 - 4 milion frangave ari. Sigurisht kjo ishte ana teknike e problemit pasi grabitja që kishte nisuar të zbatohej nuk kishte nevojë aq shumë për përcaktime të tilla "ligjore".
Në nenin 4 të "ligjit", detyroheshin të gjithë personat objekt tatimi që brenda 10 ditëve të deklaronin me shkrim fitimin e tyre në kohën e lartpërmendur, deklarim i cili dërgohej në zyrën e tatimit.
Komisioni Tatimor formohej pranë çdo Këshilli NÇ të prefekturës ose të n/prefekturës, i përbërë nga:
-3 anëtarë të Këshillit NÇl të prefekturës ose n/prefekturës.
-një delegat i ushtrisë i caktuar nga autoriteti i lartë ushtatrak.
-një anëtar i Bashkimit të Rinisë Antifashiste
-3 tregëtarë nga kategoritë e ndryshme të caktuar nga Komiteti Ekzekutiv i KNÇl-së së lokalitetit.
-një teknik për konstruksione.
-një delegat i sindikatave të punëtorëve
-një ose dy persona njohës të tregut.
Duke qenë se këto "komisione" përbëheshin nga 11 - 12 veta masa e zullumit të tyre ishte më e lartë nga ç'mund të mendohej.
Në nenin 9-të të "ligjit" në fjalë i lihej në dorë "komisionit" të caktonte sa të donte të ashtuqujturin tatim që s'ishte gjë tjetër veçse një vjedhje ordinere e kryer nga një regjim i instaluar banditësh dhe kusarësh. Kur nuk arihej dot nxjerrja e "tatimit", "ligji" parashikonte edhe sekuestrimin e çdo pasurie të personit që tatohej.

-PER TE MBESHTETUR "TATIMIN E JASHTZAKONSHEM" DOLI EDHE "LIGJI" "PER KONFISKIMIN E PASURIVE PRIVATE "
Një ditë më vonë nga miratimi i "ligjit" të sipërpërmendur, doli "ligji për konfiskimin e pasurive private", i cili do të mbështeste të gjitha boshllëqet që mund të lindnin nga zbatimi i "ligjit" për "tatimin e jashtëzakonshëm". Në bazë të këtij "ligji", komitetet ekzekutive fitonin të drejtën që me anë të një vendimi të bënin sekuestrimin e çfarëdolloj pasurie. Në këtë mënyrë shumë pasuri të tundshme apo të patunshme si objekte, toka bujqësore, troje, gjë e gjallë, mall bujqësor apo industrial etj, u sekuestruan për të zbatuar "ligjin" që hartonin banditët e veshur vetë me pushtet.
Përfytyroni për një çast Shqipërinë e 1997 dhe kohën kur tipat e Zan Çaushit gjobisnin tregëtarët apo njerëzit e dyshuar me bindje të djathta. Në qoftë se do të zgjasnim kujtesën, të njejtën gjë bënë edhe ata që vinin "gjoba" në formën e "tatimit të jashtëzakonshëm" në vitet e para të vendosjes së regjimin komunist në Shqipëri. Në vitin 1997 Zan Çaushi thjesht sa kopjoi një model të gatshëm banditësh.

-BASHKIMI DOGANOR ME JUGOSLLAVINE DHE ZHVLEFTESIMI I LEKUT
Më 27 nëntor 1946 u nënshkrua në Beograd traktati "Mbi koordinimin e planeve ekonomike, bashkimin doganor dhe barazimin e monedhave në mes Republikës Popullore të Shqipërisë dhe Republikës Federative Popullore të Jugosllavisë". Ky traktat u nënshkrua nga presidenti i Këshillit Ekonomik, president i Këshillit të Planit dhe ministër i Ekonomisë Nako Spiru dhe presidenti i Këshillit Ekonomik dhe ministër i Industrisë Boris Kidriç dhe u ratifikua nga Kuvendi Popullor më 2 dhjetor 1946. Është për t'u kujtuar se nënshkrimi i këtij traktati në një datë të tillë, ishte një sfidë ndaj traktatit të 20 vjetëve më parë midis Shqipërisë dhe Italisë që njihet si Pakti i Parë i Tiranës.
Në artikullin 2 të traktatit të sipërpërmendur, vendosej që brenda tre muajsh nga dita e nënshkrimit të traktatit, dinari të barazohej me lekun. Përveç shumë të këqijave që solli ky traktat nëpërmjet dëmeve të drejpërdrejta që ju shkaktuan ekonomisë shqiptare, u krijua edhe një rrugë tjetër për kalimin pa bujë të një rezerve të caktuar ari në Jugosllavi, masë e cila është e vështirë të llogaritet. Për të kaluar kufirin, sipas traktatit të sipërpërmendur nuk kishte asnjë pengesë ligjore, pasi realisht nuk ekzistonin kufijtë midis Shqipërisë dhe Jugosllavisë.
Nga ana tjetër barazimi i lekut me dinarin në fakt ishte zhvleftësim për lekun dhe vlerësim për dinarin e dobët.

-KU SHKOI SASIA E 43.816.682 MONEDHAVE ARI TE GRUMBULLUARA NGA SIGURIMI I SHTETIT
Ka hapur një polemikë jo të vogël në vitet e tranzicionit një artikull i botuar vite më parë në revistën "Në shërbim të popullit" (organ i dikurshëm i Ministrisë së Punëve të Brendshme), nga Nuri Mehmeti me titull "Kur hidheshin themelet ekonomike të pushtetit popullor". Ky shkrim është botuar në faqet 14 - 15 të numrit të gushtit 1984 në revistën në fjalë me okelion "40 vjet çlirim, rrugë lufte e fitoresh".
Polemikat e mëvonshme në lidhje me këtë artikull lindën pasi shifra prej 43.816.682 monedhash ari që përmendej në artikull, e grabitur nga Sigurimi i Shtetit ishte një shifër zyrtare. Ndër të tjera autori Nuri Mehmeti në shkrimin e tij thotë:
"....Pushteti i ri i vendosur menjëherë pas çlirimit të atdheut, që nisi të kryente funksionet e tij si diktaturë e proletariatit, kërkonte patjetër edhe bazën ekonomike........Në janar të vitit 1945 doli ligji i mbi konfiskimin e pasurisë së shtetasve italianë e gjermanë. Gjithashtu në janar doli ligji i tatimit të jashtëzakonshëm mbi fitimet e luftës. Ky ligj godiste veçanërisht atë pjesë të borgjezisë që kishte grumbulluar pasuri të mëdha.......Në shumë raste elementët e tatuar nuk pranonin të paguanin shumën e caktur, me preteksin se nuk e kishin atë....disa u përpoqën të nxirrnin ar e sende të tjera jashtë shtetit......Veprime edhe më të vështira iu deshën të bënin organeve të punëve të brendshme, veçanërisht atyre të policisë për të zbuluar arin që kishin fshehur kapitalistët e tregëtarët. Përvoja ishte e paktë, por ndihma e popullit qe e madhe. Ndihmuan puntorët e specialistët që kishin marrë pjesë në ndërtimin e depove të kasafortave dhe që kishin bërë fshehjen në vende të panjohura, ndihmuan ata që kishin shërbyer si shegertë e argatë pranë kapitalistëve të kaluar etj. Kështu u arrit të zbulohen depo të nëndheshme në parcelat e oborret e kapitalistëve, bejlerëve e tregëtarëve. U gjetën qypa me flori jo vetëm në betonime të thella të nëndheshme e në muret e shtëpive, por edhe nën rrënjët e pemëve e nën sipërfaqet e puseve me ujë të pijshëm si në Durrës, Tiranë, etj.
Në Elbasan u zbulua një sasi e madhe mallrash të tregtarit H.B. në një depo të nëndheshme, përsipër së cilës ishin mbjellë presh e perime të ndryshme. Zbulime të tilla u bënë edhe në Shkodër, Durrës, Korçë. Deri në fund të vitit 1948 u zbuluan 43.816.682 monedha ari, pa përmendur shufrat e stolitë e florinjta. Organet e punëve të brendshme ndoqën gjithë zhvillimet e ngjarjeve duke bërë një luftë këmbëngulëse kundër elementëve spekulativë e matrapazë.......".
Por ndërsa nga komunistët pranohet një shifër e tillë sekuestrimesh, të dhënat e tjera zyrtare janë krejt kontradiktore. Kështu sipas një shkrese sekret të nënshkruar nga drejtori i Thesarit, Fahri Hoxha më 16 janar 1992, merret vesh se sasia e arit të hyrë në Thesar nga sekuestrimet në periudhën 1 dhjetor 1944 - 31 dhjetor 1990 është vetëm 3.029 kg.
Ndërsa në periudhën 1 dhjetor 1944 deri në 31 dhjetor 1990 në Thesarin e Shtetit kanë hyrë gjithsej 8.749 kg ar dhe kanë dalë 7.600 kg ar. Mirëpo shifra e 43.816.682 copë monedhave nuk është baraz me 3.029 kg ar, por me minimumi 320 ton ar. Atëherë vetiu lind një pyetje që do përgjigje: ku shkoi gjithë kjo sasi ari? Kush e mori? Pse ka diferenca të mëdha midis shumave.

-PSE SHKOI ARI NE BASHKIMIN SOCJETIK
Një tjetër problem që ka të bëjë me arin shqiptar është edhe sasia e arit që ka shkuar në Bashkimn Sovjetik në vitin 1954 në shkëmbim të një sasie gruri. Një praktikë e tillë, që mbase mund të ketë ndodhur edhe herë të tjera me Bashkimn Sovjetik, thuajse nuk ka ndodhur kurrë për blerje marrrash ushqimorë. Kështu sipas vendimit nr 144, datë 2 shkurt 1954 "Mbi imporitim mallrash për tregun special", të Këshillit të Ministrave, në Bashkimin Sovjetik ka shkuar një sasi prej 224,4 kg ar. Vlen të theksohet se e gjithë procedura e kalimit të arit në Bashkimin Sovjetik ka qenë tejet sekrete. Pse duhej të ishte sekrete, nga kush ruheshin udhëheqësit komunistë?

Në vendimin në fjalë thuhet:
"1-Ministria e Tregëtisë dhe Komunikacioneve të importojë mallra nga BRSS për tregun special për një vleftë prej 1.000.000 (një milion rubla).
2-Ministria e Financave ngarkohet të bëjë likujdimin e shumës së sipërme në kundravlerë me monedha ari.
3-Ky vendim hyn në fuqi menjëherë".

-RELACIONI SEKRET I BANKES SE SHTETIT SHQIPTAR ME 27 DHJETOR 1954
Në lidhje me ketë Banka e Shtetit Shqiptar, në relacionin tepër sekret dërguar Këshillit të Ministrave thotë:
"Në bazë të vendimit të Këshillit të Ministrave nr 144, datë 2 shkurt 1954, është vendosur që të importohen nga BRSS mallna për tregun special për një shumë rreth 1.000.000 rubla. Vlefta e mallnave do të likuidohet me monedha ari. Sipas të dhënave kontabël, vlefta e mallnave të mbërritura kapin shumën prej 945.615,58. Nga ana jonë para se të bëhej likuidimi i vleftës së mallnave të mbërritura për tregun special, i kemi kërkuar Bankës së BRSS-së çmimin e blerjes së arit, e cila njofton me letrën e saj datë 10 prill 1954, nr 75001 se 1 gram ar 1000/000 është 4.45 rubla.
Në bazë të çmimit të ofruar nga Banka e BRSS-së është llogaritur vlefta e 1.000.000 rublave. Për likuidimin me çmimin 4.45 rubla 1 gram ar fino, nevojiteshin 38.701.75 napolona ari me peshë nominale bruto 6.4516 gr baraz me gram ar 1000/000; 5.80645.
Në bazë të urdhrit tuaj është përgatitur një fuçi e cila përmbante 39 qese, prej të cilave 38 qese përmbanin 1000 copë napolona dhe qesja nr 39 përmbante napolona copë 701.75 me një peshë kompesive bruto 250.679 gr dhe me peshë neto nominale 249.691 fuçia ka qenë e vulosur në rregull.
Sipas marrëveshjes që kemi patur me përfaqësinë tregëtare të BRSS-së, ja dorëzuam personalisht kapitenit të vaporit Chiaturi, i cili na dorëzoi konoshamenton të firmosur rregullisht për marrjen në dorëzim. Banka e BRSS-së na konfirmon marrjen në rregull të fuçisë me telegramin e saj datë 6 tetor 1954.
Banka e BRSS-së me letrën e saj datë 3 dhjetor 1954, na njofton marrjen e fuçisë si dhe gjetjen në rregull të sasisë së arit të dërguar me këto diferenca.
a-Përsa i përket qeseve ishin në rregull me përmbajtjen e tyre si copë, dmth se ka marrë në dorëzim copë napolona 38.700, 75 me të vetmin ndryshim se nuk ka marrë për bazë peshën nominale por peshën efektive, kështu që ka rezultuar një diferencë ma pak gram ar bruto 850.907 (me përmbajtje 900/1000) baraz me ar 1000/1000 gram 765.81. Nënkuptohet se prej përdorimit napolonat kanë një konsumim, rregullisht duhet të merret pesha e tyre efektive dhe jo një nominale, kështu që çdo napolon ar ka një konsum peshe prej 0.022 me përmbajtje 900/100.
b-Kalkulimi i arit të marrë në dorëzim nga Banka e BRSS-së nuk e ka llogaritur me çmimin që na ka ofruar bazë letrës së saj datë 10 prill, dmth i gram ar 1000/1000 rubla 4.45, por 4.50.
Banka e BRSS-së për 38.701,75 napolona ar duke u bazuar në peshën efektive, nxjerr si përfundim 223.956 gram ar 1000/1000 me çmimin rubla 4.50 grami baraz rubla 1.007.803,98.
Vlefta e mallnave të importuara është 945.615,98
Kemi për të marrë rubla....................... 62.188,40
Por si përfundim i këtij veprimi kemi këto rezultate:
Napolona 38.701,75 x 326 lek = 12.616.770,50 lekë.
Konvertimi në rubla 1.007.803,98 = 12.597.500.
Diferenca në disfavor tonë 19.220,50 lekë
Sigurimi i arit $ 282 x 50.....lekë 14.100.
Diferenca dhe shpenzime totale lekë.....33.320,50

Si konkluzion i zbatimit të marrëveshjes dhe të likujdimit kemi këto rezultate:
a-Sasia e arit u përllogarit me çmim 4.50 grami dhe jo 4.45.
b-U likujdua detyrimi kundrejt BRSS-së dhe mbetet në favorin tonë një sasi rublash prej 62.188,40 për të cilën ju lutemi na njoftoni që t`i mbajmë në rubla të lira apo t`i kërkojmë Moskës konvertim në dollarë.
c-Midis çmimit tonë të blerjes së napolonave ari dhe çmimit të shitjes kemi një humbje prej lek 19.220,50 në gjithë sasiën e shitur.
ç-Për likujdimin e detyrimit jemi ngarkuar edhe me shpenzime sigurimi të arit deri në destinacion, mbasi shitja ishte dorëzim Moskë.
d-Llogaria e Ministrisë së Financave paraqitet me një tepricë kreditore rubla prej 62.188,40. Në rast përdorimi do të kreditohet me kundërvlerën në lekë, ose në rast shitje (konvertim në dollarë ose franga zvicerane) në këtë mënyrë mbyllet llogaria në fjalë.
e-Përsa i përket shpenzimeve të sigurimit si dhe diferenca e peshës, kemi debituar llogarinë e Ministrisë së Financave (Llogari provizore në lekë)

BANKA E SHTETIT SHQIPTAR- Drejtoria e Përgjithshme, Tiranë më 27 dhjetor 1954.
- A ESHTE DEPOZITUAR NJE PJESE E ARIT NE BASHKIMIN SOVJETIK
Ish z/drejtori i Bankës së Shtetit në vitet 1947 - 1950, Pjetër Deda, në vitin 1991 ka botuar disa artikuj në gazetën "Republika". Në njërin nga këto artikuj, atë të datës 12 maj 1991, ai hedh dyshime rreth sasisë së arit të ndodhur në Thesarin e Shtetit në vitin 1949. Sipas tij, sasia që ai ka parë këtë vit ka shumë herë më e vogël se sa mund të ishte apo mund të mendohej. Vetë zoti Deda shtron pyetjen se ku ka qenë depozituar gjithë ajo sasi floriri të sekustruar. Sipas tij enigma zgjidhet nga vetë Banka e Shtetit Shqiptar po të verifikohen të gjitha hyrje - daljet e Thesarit.
Po ashtu ai thotë se në vitin 1948 ka pasur fjalë se thesari ishte depozituar në Bashkimin Sovjetik për shkak të sigurisë dhe pozicionit gjeografik të Shqipërisë. Si argument shtesë z.Deda pyet se pse u tregua aq i mirë Hrushovi me Shqipërinë në vitin 1959 kur i fali të gjitha borxhet.

-A IA FALI HRUSHOVI VERTET BORXHET SHQIPERISE
Më 25 maj - 4 qershor 1959, sekretari i përgjithshëm i Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik dhe kryeministër i këtij vendi, Nikita Sergejeviç Hrushov, në krye të një delegacioni partiak dhe qeveritar sovjetik bëri një vizitë në Shqipëri. Në këtë vizitë Hrushov u shoqërua nga Muhitdinov (anëtar i Presidiumit dhe sekretar i KQ të PKBS-së), R. Malinovski (ministër i Mbrojtjes), N. Firjubin (zv/ministër i Punëve të Jashtme), A. Bulgarov (sekretar i KQ të Bashkimeve Profesionale), F. Dumbatze (sekretare e KQ të PK të Gjeorgjisë), D. Rasulov (sekretar i KQ të Taxhikistanit), S. Vizarov (zv/kryeministër i Azerbaxhanit) dhe I. Vinogradov (zv/drejtor drejtorie në MPJ).
Para ardhjes së delegacionit të lartë sovjetik, kishte qenë në Bashkimin Sovjetik edhe një delegacion i lartë partiak dhe qeveritar nga Shqipëria. Pikërisht me rastin e vitit të ri 1959, Enver Hoxha e përmend këtë fakt në përshëndetjen që ai i drejtoi popullit shqiptar. Në lidhje me këtë dhe me sasinë e rublabve të kredituara nga Bashkimi Sovjetik, ndër të tjera Enver Hoxha thotë në përshëndetjen e tij:
"....Javët e fundit një delegacion i partisë dhe i qeverisë sonë ishte në Moskë. Ai u prit kurdoherë me një dashuri të jashtëzakonshme nga Komitetit Qendror i Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik dhe qeveria sovjetike. Më lejoni t'ju komunikoj se u desh vetëm gjysëm ore bisedim në mes të delegacionit tonë dhe të shokëve sovjetikë me në krye shokun tonë të shtrenjtë Nikita Sergejeviç Hrushovin, që të gjitha kërkësat tona shumë të mëdha për ndihmë nga ana e Bashkimit Sovjetik për 5-vjeçarin e tretë të zgjidheshin plotësisht dhe në mënyrë të kënaqshme. Bashkimi Sovjetik përveç ndihmave kolosale që i ka dhënë vendit tonë në të kaluarën, për të cilat ju jeni plotësisht në dijeni, na dha një kredi të re prej 300 milion rublash për 5-vjeçarin e tretë, ai na akordoi edhe 35 milion rubla të tjera vetëm për zhvillimin e naftës gjatë këtyre dy vjetëve të fundit të 5-vjeçarit të dytë si dhe një seri dhuratash për zhvillimin e ekonomisë dhe të kulturës që vlerësohen në 10 milionë rubla. Kjo ndihmë kolosale, bujare, internacionaliste, nuk mund të jepet veçse frymëzuar nga ndjenja e lartë internacionaliste dhe nga dashuria e zjarrtë që ushqejnë populli sovjetik dhe Partia Komuniste e Bashkimit Sovjetik për popullin dhe për partinë tonë. Kjo ndihmë është garanci jashtëzakonisht e madhe për zhvillimin në një shkallë të gjerë të ekonomisë dhe të kulturës së vendit tonë, ashtu siç ka thënë shoku Hrushov, një kopësht të lulëzuar. I gjithë populli ynë me mirënjohje të pakufishme, i drejton sot falenderimet më të zjarrta Bashkimit të lavdishëm Sovjetik, partinë mëmë komuniste të Bashkimit Sovjetik, Komitetit Qendror të saj dhe shokut Nikita Hrushov. Ne i sigurojmë popujt vëllezër se me ta jemi të lidhur përjetë me një miqësi dhe besnikëri që nuk do të ketë mortje kurrë...." (marrë me shkurtime nga gazeta "Zëri i Popullit"-së e datës 1 janar 1959).
Pikërisht në një atmosferë të tillë pritej të zhvillohej vizita e Hrushovit në Shqipëri. Ajo që të çudit në këtë rast është deklarimi nga ana e Enver Hoxhës e një shumë kreditimi prej 300 milion rublash për 5-vjeçarin e tretë teorikisht fillonte në vitit 1961. Përsa i takon "faljes" e borxheve Shqipërisë nga Hrushovi gjatë vizitës së fundit në Shqipëri duket që është fjala për shumat e tjera që përmend Enver Hoxha.
Këtu kemi parasysh faktin se për 1 milion rubla, nga Thesari i Shtetit shqiptar dolën 224,4 kg ar. Po të vazhdojmë me të njetën logjikë i bie që për 35 milion rubla të paguhen 7.854 kg ar. Po të shtojmë këtu edhe 10 milion rublat e tjera që thotë Enver Hoxha, atëhere i bie që për këto dy "kredi", Bashkimi Sovjetik t`i ketë marrë Shqipërisë rreth 10 ton ar. Mund të duket shumë një sasi e tillë ari, por gjithsesi në raport me minimumi 320 ton ar të grabitur nga komunistët pas lufte, ajo është vërtet e vogël.

Qysh ditën kur erdhi Hrushovi në Aeroportin e Rinasit Enver Hoxha deklaroi:
"Miqësinë me Bashkimin Sovjetik populli shqiptar e çmon si thesarin më të shtrenjtë....Miqësia jonë është e fortë si graniti dhe e përjetshme si malet tona.....". (gazeta "Zëri i Popullit" 26 maj 1959).
Sikurse shihet për Enver Hoxhën nuk ka më rëndësi thesari i vërtetë sepse thesar për të na qenka "miqësia e përjetshme" me Bashkimin Sovjetik. Dhe kjo përjetësi u pa shpejt.
Në atë kohë kur Hrushovi vizitoi Tiranën pala shqiptare në bisedime përbëhej nga Enver Hoxha, Mehmet Shehu, Beqir Balluku, Gogo Nushi, Spiro Koleka, Liri Belishova, Manush Myftiu, Koço Theodhosi, Abdyl Këllezi, Adil Çarçani, Maqo Çomo, Behar Shtylla dhe nga ambasadori shqiptar në BS, Nesti Nase.
Pas bisedimeve dhe viztave të ndryshme në mbarë Shqipërinë, më 30 maj 1959 Hrushovi u shpall qytetar nderi i Tiranës dhe më 3 qershor 1959 vuri gurin e parë në Pallatin e Kulturës në Tiranë ku u vendos dhe një pllakatë me fjalët: "Këtu më 3 qershr 1959, udhëheqësi i madh i popullit sovjetik dhe miku i shtrenjtë i popullit shqiptar, shoku Nikita Sergejeviç Hrushov, vuri gurin e parë në themelet e Pallatit të Kulturës, simbol i përjetshëm i miqësisë së pathyeshme e të përjetshme shqiptaro-sovjetike".
Marrja e një sasie të sipërpërmendur të arit nga ana e Bashkimit Sovjetik është edhe një tregues tjetër që tregon nga njera anë mungesën e solidaritetit në kampin socialist dhe nga ana tjetër dijeninë që kanë pasur sovjetikët për arin shqiptar. Gjithashtu është për t'u kujtuar që fill pas prishjes së madhe shqiptaro-sovjetike, nuk u pa ndonjë presion i madh për të kërkuar "borxhet" nga ana e Bashkimit Sovjetik. Ndonësë publikisht u tha se ato u falën në vitin 1959, prap mund të ishte ndonjë sasi tjetër e marrë pas këtij viti duke pasur arin në mes. Duket që të dy palët nuk kanë dashur të bëhet publike çështja e arit pasi ishte e dëmshme për të dyja palët. Për palën shqiptare merrej vesh dërgimi i arit në Bashkimin Sovjetik dhe për palën sovjetike dilte në pah pazari për të marrë arin shqiptar.

-KU SHKUAN 8 TON AR DHE ARGJEND NE VITIN 1968
Në vitin 1968 ka qenë i vetmi moment kur regjimi komunist preu monedhat përkujtimore prej ari dhe argjendi në kuadër (siç u tha) të 500 vjetorit të vdekjes së Skënderbeut. Në lidhje me këtë Presidiumi i Kuvendit Popullor nxorri një dekret të posaçëm më 16 janar 1968.

Në lidhje me këtë pikë u bë ky diskutim në Presidiumin e Kuvendit Popullor:
Haxhi Lleshi:......Mendoj që si pikë të parë të fillojmë me shqyrtimin e projektdekretit për prerjen e monedhave përkujtimore prej ari dhe argjendi, mbasi kemi edhe Aleks Verlin (në atë kohë ministër i Financave - shënim).
Tonin Jakova: Ky italiani që e merrr përsipër këtë (prerjen - shënim) sa fiton? A është në marrëveshje se sa do të fitojë? Cili është çmimi i arit monedhë në drejtim me monedhën e zakonshme? A do të bëhen edhe medalione të tjera përkujtimore apo vetëm në këtë rast? Pastaj kush do t`i shesë, do t`i shesë ai nën kontrollin tonë?
Gogo Nushi: Ky propozim për shembull që bën ai, a janë të lidhura si numur e si vlerë? A është sugjerim i yni apo i atij? Ata janë ekspertë, janë specialistë për këto punëra, prandaj një gjë duhet ta dijmë që të jemi të ndërgjegjshëm se nuk i hyjnë kësaj pune për të popullarizuar Skënderbeun. Për shembull ata i lidh interesi i fitimit.
Aleks Verli: Kësaj pune i hyjmë për herë të parë. Duke parë që shpesh herë të huajt na kanë kërkuar të tilla monedha përkujtimore, jo vetëm prej ari por edhe prej argjendi e bakri na nxiti që t`i hyjmë një pune të tillë. Nga propozimi i bërë nga ky pamë mundësinë që mund t`i hynim një pune të tillë. Nga propozimi i bërë nga ky pamë mundësinë që mund t`i hynim dhe çdo gjë dhe se kjo mund të jetë me leverdi për ne. Ky i merr të gjitha përsipër, ndërsa nga ne kërkohet autorizim zyrtar. Tani e kujt është leverdia më e madhe? - Kuptohet e atij, këtë e dimë dhe jemi koshientë sepse ai niset nga qëllimi i fitimit, pasi këto monedha shiten dyfishin e vlerës apo më shumë. Për shembull 10 lekëshi në qoftëse e ka vlerën 1 dollar, ai do ta shesë 4 dollarë. Këta bëjnë katalogon e monedhave të ndryshme që i shpallin me vleftën për seicilën monedhë. E mbajnë vlerën e monedhës sipas kursit zyrtar. Leku jonë është 0.177 të mijtat e gramit ar, dmth me kursin ligjor kështu llogaritet, por që këtu nuk e kemi shpallur se pse monedha ari në para nuk kemi. Po këshu edhe vendet socialiste nuk e kanë.....

Haxhi Lleshi: Po vendet e tjera socialiste kanë nxjerrë të tilla?
Aleks Verli: Nuk na del që të kenë nxjerrë. Na del që të ketë nxjerrë Mao Ce Dunin, por në medalion është ndryshe, nuk i japin llogari askujt. Ndërsa për të nxjerrë para nuk mund të bëjnë shtypjen në qoftëse nuk marrin autorizimin nga vendi përkatës. Sipas llogaritjeve del që 30% të fitimeve ai na i jep neve, 20% i ka shpenzime, pastaj bankat, rushfetet që kanë etj.
A mund të bëjmë monedha të tjera përveç këtyre?
Mund të bëjmë. Tani për tani këto menduam. Në lidhje me afatin e shitjes ai na kërkon afat 4 - 5 vjet, ndërsa ne i thamë deri në 3 vjet. Mendojmë se brenda 3 vjetëve mund të shiten.

Tonin Jakova: Sa është gjithsej sasia e arit?
Aleks Verli: Është rreth 80 - 82 kv ar. Tani nga ana teknike a i kemi mundësitë që të mos abuzojmë? Në në marrëveshje kemi arritur që këto monedha të dalin nga 5 shtëpi të njohura, dy në Itali, një në Francë, një në Zvicër dhe një në Gjermaninë Perëndimore. Të drejtën e kontrollit e kemi, por ka një gjë tjetër se këto ruhen shumë nga komprementimi.

Tonin Jakova: Në qoftë se i kemi mundësitë, a nuk mund t`i bëjmë vetë këto monedha?
Aleks Verli: Vetë nuk i kemi mundësitë. E kemi të zorshmë se është hera e parë që bëhet, pastaj këto janë shoqëri që njihen, kanë degët e tyre, kanë agjentët e tyre, njihen me gjithë bankat e botës.
Haxhi Lleshi: Shpjegimet më duket janë të qarta. Këta të financës e kanë parë, qeveria e ka parë, interes siç paraqitet kemi. Prandaj mendoj që duhet ta aprovojmë dekretin...".
Në lidhje me këtë kemi shfletuar edhe "Gazetën Zyrtare" të vitin 1968, e cila qysh në numrin 1 të saj në faqet 2 dhe 3 të saj përmban dekretin nr 4358 "Mbi prerjen e monedhave përkujtimore prej ari dhe argjendi". Sipa neni 1 të këtij dekreti autorizohej Banka e Shtetit Shqiptar të priste një seri të jashtëzakonshme monedhat përkujtimore prej ari dhe argjendi. Sipas nenin 2 këto monedha kishin "kurs ligjor dhe fuqi çliruese për rregullimin e të gjitha detyrimeve, obligacioneve dhe transaksioneve publike e private. Në nenin 3 të dekretit, monedhat prej ari do të priteshin me përmbajtje ari të thjeshtë 900/1000 dhe lidhje argjendi e bakri 100/1000. Këto prerje do të ishin 20, 50, 100, 200 dhe 500 lekë. Nga ana tjetër monedhat prej argjendi me përmbajtje argjendi të thjeshtë 1000/1000 ishin të prerjeve 5, 10 dhe 25 lekë.
Nga pesha bruto në gram e monedhave vihet re se më tepër peshon monedha 500 lekëshe me 98.74 gram dhe me diametër 55 milimetra. Për këto monedha neni nr 5 i dekretit në fjalë parashikonte numrin progresiv nga 1 - 12.000.
I gjithë procesi i prerjes së monedhave dhe më pas i shitjes së tyre ka kaluar nëpërmjet një labirinthi aspak tranparent. Të bën përshtypje fakti që për një ngjarje të tillë simbolike nuk shpenzohet një sasi simbolike ari por një sasi e tillë që afërsisht është sa e gjithë sasia e arit që ka hyrë në thesar nga viti 1944 e deri në fund të viti 1990. Kështu duhet të pohojmë që shuma totale e arit të futur (zyrtarisht) në thesar është 8.839 kg, nga e cila më 31 dhjetor 1990 kishin ngelur 1.239 kg.
Në asnjë vend të botës nuk është parë shpenzimi total i thesarit për të prerë monedha në një rast të caktuar festiv. Aq më tepër që monedha në fjalë i është shmangur tërësisht qarkullimit të brendshëm.

-KUSH E KA DEPOZITUAR ARIN NE PERENDIM
Vlerat monetare të familjes Hoxha i ka qarkulluar në perëndim dhe më tutje një njeri i afërt i djalit të Enver Hoxhës, Sokolit. Ky njeri quhej Shkëlzen Doçi. Ai brodhi për shumë vjet në Francë, Kanada dhe Amerikën e Jugut për të qarkulluar dhe depozituar vlerate thesarit shqiptar në emër të famijles Hoxha. Në vitin 1983, Shkëlzen Doçi arrestohet së bashku me dirigjentin Gaspër Çurçia si "falsifikator i biletave të trenit". Shkëlzen Doçi në gjyq nuk foli thuajse fare. Në përfundim ai dhe Gaspër Çurçia u dënuan me vdekje. Pikërisht zbulimi më i madh rreth personit të Shkëlzen Doçit do të hedhë më tepër informacion rreth vendit se ku ndodhet një pjesë jo e vogël e floririt të grabirur të shqiptar. Po ashtu nuk janë të pakta informacionet që qarkullojnë se për Amerikën e Jugut një rol jo pa rëndësi ka edhe komunisti veteran Zhoao Amazonas, njeriu që ishte i pranishëm më shumë se kushdo në kongreset e Partisë së Punës.
Në Zvicër ndodhet vetëm një sasi e caktuar e arit shqiptar. Ajo me e madhja ka kapërcyer oqeanin.

-KUSH E KA KONTROLLUAR KAMBIZMIN? A MUND TE ISHTE KJO FORMA PER TE SIGURUAR LLOGARI TE TJERA BANKARE NE PRAG TE FALIMENTIMIT TE REGJIMIT KOMUNIST
Me anë të vendimeve nr 5, 430 dhe 84 të datave 7 janar 1988, 7 dhjetor 1988, dhe 8 mars 1989, janë transferuar jashtë shteti për qëllime kambizmi 4.072 dhe 13.193 kg argjend. Një shumë e tillë e justifikuar për kambizëm është pamundur të ketë shkuar e gjitha në destinacionin që thuhet. Për skandalin në fjalë ka shkruar më 26 qershor 1991 edhe gazeta "RD". Sipas gazetës, specialistët e Fondit Monetar Ndërkombëtar kishin zbuluar se llogaritë e bilancit valutor nuk rakordonin. Gazeta kritikon gjithashtu heshtjen e drejtorit të Bankës së Shtetit Niko Gjyzari dhe të drejtorit për marrëdhënie me jashtë Kamber Myftari. Po në këtë artikull bëhet fjalë se njeriu që është marrë me "kambizmin" është Dhimitër Gazhda, i cili sipas gazetës kishte dy muaj që jetonte në Greqi. Humbjet që kishte pasur shteti shqiptar në një rast të tillë sipa gazetës ishin rreth 200 milion dollarë.
Padyshim që i ashtuquajturi "kambizëm" në prag të kapitullimit të regjimit komunist nuk ka qenë gjë tjetër veçse maskim i kalimit të llogarive në favor të udhëheqësve të lartë komunistë.
Me anë të një shkrese sekret të datës 6 tetor 1987, ministri i Financave Andra Nako, njofton Ramiz Alinë dhe Adil Çarçanin sa më poshtë:
"Njoftimi mbi llogarinë bankare 01 më 30 shtator 1987, arriti rreth 17 milionë dollarë. Gjatë tremujorit të 4-t të vitit 1987, para shikohen në këtë llogari edhe shumat që vijojnë:
-Nga interesat bankare për llogaritë në valutë që mbahen pranë bankave të huaja - 200 mijë dollarë.
-Nga shkëmbimet valutore duke shfrytëzuar konjukturat, parashikimi është për 5 milionë dollarë, por do të përdoren rreth 1.4 milion dollarë për blerje të ndryshme sipas vendimit të Këshillit të Ministrave .... 3.6 milion dollarë.
-Nga shoqëritë komisionere 400 mijë dollarë".
Nga shikimi i gjithë procesit të "kambizmit"vërehet se autoritetet komuniste kanë dashur të humbin me dëshirë. Edhe ashtuquajtura "humbje" nuk është gjë tjetër veçse forma më ideale për të justifikuar depozitimin e një sasie të caktuar ari.
Nga ana tjetër sipas një dëshmie që ka dalë edhe në shtyp 11 vjet më parë, Banka e Shtetit Shqiptar për periudhën 1983 - 1987 ka porositur 396 copë arka që shërbejnë për transportimin e arit. Nga këto vetëm në vitin 1983 janë porositur 196 copë, ndërsa pjesa tjetër në vitin 1987. Kjo sasi arkash sipas specialistëve mund të shërbente vetëm për një sasi prej 180 ton ar.

-TE HETOHEN EDHE INVESTIMET NE NDERMARRJET ME HUMBJE NE FUND TE VITEVE 80-TE
Një tjetër formë e përdorur për kalimin e sasive të arit ose e të ardhurave valutore në perëndim, është ajo e përdorur në fund të viteve 80-të nëpërmjet firmave të ashtuquajtuara "perëndimore", në uzina apo kombinate që tradicionalisht kishin dalë me humbje. Një investimi tillë është vënë re edhe Kombinatin Metalurgjik "Çeliku i Partisë" në Elbasan, në vitin 1990 ku në Uzinën 12 dhe atë të Nikel - Kobaltit janë "investuar" 40 milionë dollarë në bashkëpunim me një firmë gjermane krejtësisht të panjohur si ajo "Salsiger". Ky skandal është denoncuar qysh më 11 maj 1991 në sallën e Kuvendit të Shqipërisë nga deputeti i Elbasanit Argjir Panariti (shih për këtë "Punime të Kuvendit, viti 1991", nr 1, faqe 529). Një shumë e tillë maramendëse nuk mund të jetë kurrsesi e investuar në një shifër të tillë. Firma në fjalë duke qenë anonime në këtë fushë, si duket ka luajtuar rolin e pastruesit të parasë. Këtu ia vlen të thuhet se dhe një firmë tjetër anonime si ajo "Rukert" në periudhën në fjalë është marrë me kambizëm dhe ka konvertuar një shumë prej 45 dollarësh në dojçmarka. Nuk dihet a mund të ketë apo jo një lidhje midis shumës së "investuar" në metalurgjik me shumën e përdorur nga firma "Rukert" për llogari të udhëheqjes komuniste.
Po ashtu mundt të kujtojmë se një firmë e njohur për lidhjet e saj të ngushta me klanin Hoxha ishte edhe ajo që drejtohej nga Hajdin Sejdia me emrin "Iliria Holding".
Sigurisht jashtë vëmëndjes nuk duhet lënë as borxhi i jashtëm që krijuan komunistët (në kundërshtim me kushtetutën e tyre) në fund të viteve 80-të dhe që arriti në rreth 500 milion dollarë.

-KU KA SHKUAR ARI I RUBIKUT
Përveç grabitjes masive së arit tek qytetarët shqiptarë një grabitje e përmasave të padukshme ëshë edhe ajo e ndodhur në uzinën e Rubikut ku prodhohej një sasi jo e vogël ari. Ndërsa në Tiranë funksiononte një sektor i posaçëm i pranimit të arit të Rubikut që në një kohë të konsiderueshme dhe delikate drejtohej nga Reshat Alia, që ishte xhaxhai i Ramiz Alisë dhe babai i Teuta Hoxhës, që ishte gruaja e djalit të madh të Enver Hoxhës, Ilirit.
Në mungesën e plotë të çdo lloj tranparence, vit pas vit është arritur të përfitohet një sasi e madhe ari në Rubik, në një kohë që Thesari i Shtetit ka përfituar një sasi krejt të papërfillshme të tij. Ish ministri i Financave Andrea Nako, me anë të një njoftimi sekret të datës 9 tetor 1987, njoftonte kryeministrin se nga prodhimi i Rubikut sigurohen rreth 120 - 130 kg ar në vit. Për vitet 1968 - 1990 duke marrë si prodhim minimal shifrën e 120 kilogramëve në vit, janë siguruar rreth 2.640 kg ar. Ndërsa sipas dokumentave shtetërore figuron që të jenë dorëzuar në thesar vetëm 1.777 kg ar. Largësia midis dy sasise është 873 kg ar. Mirëpo këto duhet të kemi parasysh se për të tillë sektorë komunistët kishin një mobilizim të paparë që nuk njihte as turne, e as çdo gjë. Kjo të çon në përfundimin që sasia e arit të Rubikut mund të jetë edhe më e madhe.

-HAPIN E PARE E HODHI KOMISIONI I PERKOHSHEM PARLAMENTAR I VITIT 1992
Pas shumë shkrimeve në shtypin e opozitës, në vitin 1991 u pa e rëndësishme që ky proces të shkonte më tej.
Për të verifikuar Thesarit e Shtetit nga vitit 1938 - 1990 si dhe procesin e sekuestrimeve në vitet e para të regjimit komunist, në fund të vitit 1991, me nismën e Partisë Demokratike u ngrit një komision i përkohshëm parlamentar i cili kishte këtë përmbërje:
1-Blerim Çela PD - deputet i Shkodrës (kryetar i komisionit)
2-Gëzim Luli PD - deputet i Shkodrës
3-Behadin Bakalli PD - deputet i Shkodrës
4-Vehbi Gruda PD - deputet i Shkodrës
5-Teodor Keko PD - deputet i Tiranës
6-Qemal Disha PS - deputet i Matit
7-Sami Kushta PS - deputet i Librazhdit
8-Shkëlqim Cani PS - deputet i Ersekës
9-Thoma Miço "Omonia" - deputet i Sarandës
Pas një pune jo të vogël, deputeti Blerim Çela lexoi më 22 janar raportin në emër të komisionit. Pas një argumentimi të hollësishëm, deputeti Çela në emër të komisonit parashtroi këto përfundime:
"1-Në Shqipëri ka pasur disa dhjetëra tonelata ar në qarkullim dhe të thesarizuara nga popullata para datës 28 nëntor 1944.
2-Ish Mbreti Zog ka marrë me firmë 183 kg ar si të ardhura personale të oborrit nga diferencat e këmbimeve valutore me doganat.
3-Ministria e Punëve të Brendshme ka sekuestruar forcërisht sipas ligjeve të luftës, arin e popullit, por pa mbajtur dokumentacion të dyanshëm në momentin e sekuestrimit. Këto sasira janë mbajtur një herë në degët e Punëve të Brendshme, pastaj në Ministrinë e Punëve të Brendshme e më pas janë dorëzuar në thesar siç argumentuam më lart dhe shtojmë se këto diferenca tregojnë vetëm majën e ajsbergut sepse ngelen mbi 650 persona të paidentifikuar që kanë dorëzuar ar, të cilit nuk i është bërë hyrje në thesar.
4-Në dokumentat e Ministrisë së Punëve të Brendshme ("Historiku i Armës së Policisë"), pohohet me shkrim se janë sekuestruar 43.816.682 monedha të arta pa futur shufrat dhe bizhutë e arta. Vetëm ato bëjnë 283 ton flori. Në fakt në thesar janë futur nga sekuestrimet vetëm 3.029 kg ar....Mungojnë 280 ton ar.
5-Gjatë kohës së diktaturës komuniste janë bërë dalje 7.600 kg ar.. Kjo sipas të dhënave të mara nga drejtori i thesarit të shtetit...dhe janë përdorur për të blerë grurë 224 kg; janë përdorur për dikasteret e ndryshme 37 kg; janë humbur në kambizëm 4.072 kg; janë dhënë për tregëtinë e jashtme 3.200 kg për blerje mallrash. Asnjë përgjegjësi nuk është mbajtur për humbjet në kambizëm për 4 ton ar me vlerë 60 milion dollarë. Thesari i Shtetit është i shenjtë, me të nuk mund të luhet, ndryshe kushdo që e prek duhet të përgjigjet me kokë. Se si është përdorur 3.200 kg për blerje mallrash, kjo kërkon një kontroll të dytë nga organe të specializuara me autorizim të paramentit.
6-Duhet të ngrihen grupe hetuesish me specialistë të aftë për të nxjerrë se ku shkon ari në sasi prej 280 ton duke ballafaquar fatkeqët e grabitur me grabitësit e veshur me rrobën e shtetit......
7-Duhet bërë kontroll në uzinën e Rubikut me mandat parlamentar e të qeverisë për të kontrolluar sasinë e arit të prodhuar në se përputhet me atë të futur në thesar.
8-Të kontrollohet i gjithë dokumentacioni dhe thesari në ruajtje kudo qoftë nga specialistë të Bankës së Shtetit duke nxjerrë gjendjet e lëvizjet e arit në thesar, në Ministrinë e Punëve të Brendshme si dhe atë të dërguar jashtë shtetit".

-PSE U PA ME FRIKE XHON MEKGOU
Më 24 shkurt 1992, TVSH në emisionin e lajmeve trensmetoi një intervistë të një qytetari të huaj që quhej Xhon Mekgoi, intervistë që ishte marrë 4 ditë më parë. Mekgoi në këtë intervistë deklaroi se në fund të vitit 1990 e në fillim të vitit 1991 kishte qenë dëshmitar i transferimit nga Shqipëria në Zvicër i 10 tonëve ar. Ai theksonte se vetëm në nëntor - dhjetor 1990 janë dërguar në Zvicër nga Tirana dy avionë të posaçëm dërgesa e të cilëve, ari, ka përfunduar në bankën "Strase". Sipas tij një pjesë e këtij ari përbënte edhe kapitalin bazë të një banke shqiptaro-zvicerane që ekzistonte në Tiranë. Banka në fjalë ishte "Iliria Suisse Bank". Perveç kësaj Mekgoi shfaqi dyshimet e tij për firmën "Iliria Holding" e cila edhe në mjedise politike të kohës përflitej si e lidhur me familjen Hoxha, për të mos thënë që menaxhonte të ardhurat e kësaj familje.
Këto deklarime të Mekgoit shkaktuan një përshtjellim të madh tek politika e majtë në Tiranë. I pari reagoi presidenti komunist Ramiz Alia, i cili siç dihet ka qenë një ndër njerëzit më të afërt të klanit Hoxha. Vetëm një ditë më pas, Ramiz Alia i kërkoi kryeprokurorit të përgjithshëm Petrit Serjani "verifikimin e fakteve të mësipërme" dhe procedimin penal të Mekgoit "nëse lajmi është i rremë". Si kuptohet nga deklaratat e rastit, Xhon Mekgoi kishte vizituar edhe me personalitete të tjera të shtetit duke përfshirë këtu edhe kryeministrin Vilson Ahmeti. Ky i fundit sipas "ZP"-së i është drejtuar Mekgoit me këto fjalë: "Mos lëshoni tullumbace të tilla". Nga ana e tij drejtori i Thesarit të Shtetit, Fahri Hoxha, i pyetur për këtë problem nga "ZP" më 26 shkurt 1992 ndër të tjera deklaron:
"Ne nuk dimë asgjë për sasinë e arit të përmendur në intervistën e transmetuar në televizion. Nga Thesari i Shtetit ka dalë ar në bazë të vendimeve të Këshillit të Ministrave. Pa këto vendime nuk del asnjë gram ar nga Thesari. Ari ka filluar të dalë nga Thesari duke filluar nga viti 1988. Më parë nuk ishte e nevojshme me ndonjë përjashtim të rrallë, sepse nevojat tona mbuloheshin nga eksportet. Që nga viti 1988 ka dalë gjithsej 7.2 ton ar. Nga këto 4.07 ton ka qenë për kambizëm, 1.8 ton për tregëtinë e jashtme dhe 1.3 ton për nevojat e shtetit. Në vitin 1988 kemi marrë një avion të posaçëm jashtë linje me të cilin kemi nxjerrë jashtë shtetit 2 ton ar. Sasira të tjera më të vogla janë dërguar me avionët e linjës..... Ne në Thesar nuk kemi pasur kurrë 10 ton ar".
Askush nuk donte në atë kohë të merrej me thelbin e problemit por vetëm me mbulimin e tij. Kështu shtypi socialist filloi hapur fushatën antiamerikane të tij. Gazeta socialiste "24 orë", në vazhdë të solidaritetit komunist dhe duke u mbështetut mbi parrullën "Vjetnami do fitojë", botoi një foto të Xhon Megkoit në kohën kur ky luftonte kundër komunistëve në Vjetnam. Më larg akoma shkoi gazetari i "ZP"së L.R. (sot ministër), i cili e konsideroi Mekgoin "mercenar amerikan" (shih "ZP" 26 shkurt 1992). Askush nga këta nuk pa tek Mekgoi një dëshmitar të vlefshëm për zbardhjen e enigmave të arit, por pa vetëm një kundërshtar politik, apo më keq akoma një armik të Vjetnamit. Askush nga këta nuk donte zbardhjen e të vërtetës.
Ditë më vonë më 19 mars 1992, gjatë një interviste në TVSH, presidenti Ramiz Alia hodhi dyshime mbi qytetarin zviceran Xhon Mekgoi. Ndërsa pranoi daljen e 3.2 tonëve ar "për qëllime shtetërore", Alia u tall me humbjen e 270 tonëve ar. Si edhe herë të tjera ai mbrojti "pikpamjen" se nuk ka ekzistuar kurrë një shifër e tillë.
Sikurse dihet Ramiz Alia është person kuç në të gjitha zhvillimet polike të Partisë së Punës. Aktualisht ai është personi që ka më tepër dijeni se kushdo për arin e grabitur shqiptar. Përgjigjet e tij në rastin konkret të bindin akoma më tepër për përzierjen e tij në çështjen e floririt.

-CILAT KANE QENE LEVIZJET E HAKI TOSKES, ÇELESIT TE DEPOZITAVE TE ENVER HOXHES NE PERENDIM
Siç kemi shkruar edhe më parë, depoziatat më të rëndësishme të udhëheqjes komuniste në perëndim i kishin tre persona. Ata ishin:
-Enver Hoxha
-Hysni Kapo
-Mehmet Shehu
Pas goditjes së Mehmet Shehut dhe marrjes së depozitave të tij, vendin e tij e zuri pasardhësi i Enver Hoxhës, Ramiz Alia. Ky i fundit është edhe njeriu që drejtoi lëvizjet e arit në vitet e fundit të regjimit komunist.Depozitat e udhëheqjes së lartë komuniste ishin justifikuar në rangjet sekrete si depozita të partisë për nevojat e shërbimit sekret, për nevoja të financimit të lëvizjes marksiste - leniniste në botë dhe për nevojat e partisë në rast luftë në Shqipëri.
Çelësi i depozitave të Enver Hoxhës në perëndim ishte Haki Toska. Ndër detyrat ekzekutive më të rëndësishme të Toskës ka qenë ajo e zv/kryeministrit në periudhën 16 shtator 1966 - 18 nëntor 1970 dhe ajo e ministrit të Financave në qeverinë e fundit të Mehmet Shehut.
Ministra të tjerë të Financave që kanë pasur informacion për arin kanë qenë:
-Ramadan Çitaku (ministër nga viti 1944 e deri më 5 shkurt 1948).
-Abdyl Këllezi (23 korrik 1948 - 16 korrik 1962).
-Aleks Verli (17 korrik 1962 - 27 tetor 1974).
-Lefter Goga (28 tetor 1974 - 26 dhjetor 1978).
-Haki Toska (27 dhjetor 1978 - 14 janar 1982).
-Qirjako Mihali (15 janar 1982 - 19 shkurt 1987).
-Andrea Nako (20 shkut 1987 - 22 shkurt 1991).
Sot me përjashtim të Qirjako Mihalit të tjerët kanë vdekur të gjithë. Sidomos dëshmitarë të rëndësishëm për arin kanë qenë Ramadan Çitaku që vdiq i denigruar nga Enver Hoxha dhe Abdyl Këllezi që u pushkatua nga ai si "tradhëtar" dhe "sabotator" në vitin 1976. Sipas të gjitha mundësive Këllezi u zhduk më tepër si një njeri i rrezikshëm që kishte dijeni për floririn e fshehur.
Por mendohet gjithashtu se mandat ministerial jo pak i rëndësishëm ka qenë ai i Haki Toskës në kohën e ngjarjeve që përfunduan me vrasjen e Mehmet Shehut dhe "konfiskimin" e llogarisë së tij bankare në perëndim.
Sipas dëshmitarëve, edhe në vitet 60-të, 70-të apo 80-të të shekullit të kaluar, ka pasur kalim të sasive të arit nga porti i Durrësit. Kjo ka ndodhur në kohën kur kryetarë të degëve të Punëve të Brendshme në këtë rreth kanë qenë Lilo Zeneli, Kopi Niko (burri i tezes së Fatos Nanos, i njohur si persekutor profesionist) dhe Kapllan Shehu.

-SASITE E FUNDIT TE ARIT QE KA IKUR NGA SHQIPERIA
Në prag të kapitullimit të regjimit komunist, Ramiz Alia ndoqi edhe një taktikë që kishte të bënte me sigurimin e dytë financiar të klasës së tij politike. Në periudhën 1988 - 1990 kanë lënë Shqipërinë sasi të tjera ari që kanë ikur kryesisht nga aeroporti i Rinasit. Më 7 qershor 1992, presidenti Berisha me anë të një letre i kërkoi autoriteteve zvicerane ndihmesën e tyre në lidhje me arin shqiptar që ndodhej në Zvicër. Për këtë qëllim guvernatori i Bankës së Shqipërisë, Ilir Hoti, autorizoi më 1 mars 1993, firmën ligjore "Poncet Varluzer" dhe partnerët anëtarë të Avokaturës së Gjenevës, që të vepronin në emër të autorizuesit për të zbardhur llogaritë e hapura nga Banka e Shqipërisë në Zvicër.
Avokatët e marrë me këtë çështje ishin Charles Poncet, Dominique Varluzel, Ereic Alves De Souza, oliver Peclard, Didier Bottge, Alan Levy, Izabel Hagman dhe Gisele Stanislas.

-RAPORTI I POLICISE SE SHTETIT TE ZYRIHUT NE LIDHJE ME ARIN E TRANSFERUAR NGA SHQIPERIA NE VITIN 1989
Policia e aeroportit të Zyrihut, divizioni kriminal, më 11 mars 1993 kanë hartuar raportin për Jann Corrodi-n me lëndë "Ndriçime në lidhje me dhëniet e arit me prejardhje nga Shqipëria me fluturimet e Svissair SR 459 të 3 korrikut 1989 dhe 19 shkurtit 1991". Ky raport ndër të tjera ka këtë përmbajtje:
"Hetimet në lidhje me çështjen e përmendur më sipër pranë Shërbimit të Sigurimit të Aeroporit kanë dhënë rezultatet e mëposhtme:
-Më 3 korrik 1989 me fluturimin SR 459 nga Tirana kanë mbërritur 3.100 kg ar. Kjo dërgesë ishte pritur dhe depozituar nga Shërbimi i Sigurimit.
-Më 5 korrik 1989, kjo dërgesë u transportua në MAT SE CURITAS dhe u zhdoganua nga kjo e fundit. Hetimet pranë MAT kanë treguar se dërgesa ishte zhdoganuar duke përmbajtur lingotat e arit dhe të argjendit si monedhat me një vlerë prej 19,7 milion frangash. Gjithë dërgesa u çua me urdhër të "Union De Banque" Zvicër në Edelmetallschmelzerei në Mendrision/TI.
Dispozita finale: e 11 marsit 1993......".
Në lidhje me datën 19 mars 1991, Policia e Shtetit të Zyrihut deklaroi se nuk pasur fluturime nga Tirana në Zyrih. Në dy data e tjera të fluturimeve, 18 dhe 21 shkurt 1991, nuk kishte të dhëna për depozitim ari...Kastriot Dervishi
Vjedhja e thesarit ne tunelet e Krrabës lexo këtu---> http://www.kohajone.com/artikull.php?idm=31025&idr=3