Synimi strategjik i Greqisë për të hyrë në Kanalin e Otrantos në bazë të marrëveshjes për përcaktimin e kufirit detar me Shqipërinë, lidhet pikërisht me ndërtimin e gazsjellësit “South Stream” (Shtegu i Jugut).
http://www.gopetition.com/
Ky është një projekt i financuar nga Moska dhe i planifikuar të ndërtohet nga gjiganti rus i gazit “Gasprom” dhe koncerni energjetik italian, “ENI”. Gazsjellësi “South Stream” fillon në Kaspik, kalon nën detin me të njëjtin emër, hyn në territorin bullgar dhe degëzohet në dy drejtime. Njëra degë e tij do të kalojë në Bullgari, mandej në Serbi, Hungari dhe për të përfunduar në Austri. Dega tjetër kalon nga Bullgaria, në veriun e Greqisë, mandej fundi i kufirit tokësor do të jetë Igumenica. Nga këtej ky tubacion është vendosur të kalojë nën det përgjatë gjithë Kanalit të Korfuzit me drejtim veri-perëndimin, për të vijuar në Kanalin e Otrantos e për të përfunduar tek “taka” e gadishullit italian, e konkretisht në Brindisi. Referuar faqes zyrtare në internet të projektit gazsjellës “South Stream”, citojmë se, “ky është shtegu më i shkurtër dhe me kosto financiare shumë më të vogël sesa alternativat e tjera”.
http://www.gopetition.com/
Ky është një projekt i financuar nga Moska dhe i planifikuar të ndërtohet nga gjiganti rus i gazit “Gasprom” dhe koncerni energjetik italian, “ENI”. Gazsjellësi “South Stream” fillon në Kaspik, kalon nën detin me të njëjtin emër, hyn në territorin bullgar dhe degëzohet në dy drejtime. Njëra degë e tij do të kalojë në Bullgari, mandej në Serbi, Hungari dhe për të përfunduar në Austri. Dega tjetër kalon nga Bullgaria, në veriun e Greqisë, mandej fundi i kufirit tokësor do të jetë Igumenica. Nga këtej ky tubacion është vendosur të kalojë nën det përgjatë gjithë Kanalit të Korfuzit me drejtim veri-perëndimin, për të vijuar në Kanalin e Otrantos e për të përfunduar tek “taka” e gadishullit italian, e konkretisht në Brindisi. Referuar faqes zyrtare në internet të projektit gazsjellës “South Stream”, citojmë se, “ky është shtegu më i shkurtër dhe me kosto financiare shumë më të vogël sesa alternativat e tjera”.
Diplomacia greke
Në 25 prill 2009, kryeministri grek, Kostas Karamanlis viziton Sofjen me qëllim arritjen e një marrëveshjeje të përbashkët për ndërtimin e tubacioneve për transitin e gazit nëpër territoret e Bullgarisë dhe Greqisë të gazsjellësit “South Stream”. Dy ditë pas kësaj vizite, Karamanlis vjen në Tiranë për të nënshkruar marrëveshjen e përcaktimit detar me Shqipërinë. Sikundër rezulton nga kjo marrëveshje, Greqia fiton 354.4 km2 sipërfaqe ujore në detin Jon. Nga të cilat, vetëm 335 km2 ia janë marrë Shqipërisë në Kanalin e Otrantos. Po të njëjtën ditë, ministrja e Jashtme greke, Dora Bakojanis e cilëson si “arritje strategjike” këtë marrëveshje, ndërkohë që qeveria shqiptare nuk bën asgjë transparente, madje as sot e kësaj dite. Pikëpyetja e madhe e opinionit publik shqiptar: “Çfarë synon Greqia me këtë marrëveshje, të cilësuar prej saj si strategjike?”, nuk merr përgjigje nga Tirana zyrtare. Por, për Greqinë rëndësi kishte që Shqipëria e pranoi kërkesën e saj. Ndaj, me të arritur këtë marrëveshje në Tiranë, Karamanlisi niset drejt Moskës. Në datën 29 prill në Soçi të Rusisë, kryeministri Vladimir Putin firmos marrëveshje të veçanta me të gjitha vendet në të cilat do të kalojnë tubacionet e gazsjellësit “South Stream”, mes të cilave edhe Greqia. Marrëveshja do të zgjatë 30 vjet, ndërsa sasia e gazit të transportuar llogaritet të jetë 10 miliardë metër/kub në vit. Sipas ministrit grek të Energjisë, Kristos Folias, kjo është një ndër kontratat më fitimprurëse që janë nënshkruar ndonjëherë. Përfitimet për palën greke llogariten në disa miliardë euro.
Kompanitë ruse “Gazprom” dhe ajo italiane “ENI” do të jenë edhe ndërtuesit e kësaj vepre që kap një investim kolosal. Kryeministri grek, Kostas Karamanlis dhe ai rus, Vladimir Putin, firmosin marrëveshjen për ndërtimin e gazsjellësit “South Stream”. Ceremonia u zhvillua në Kremlin, në praninë e ministrave të Jashtëm dhe Energjetikës të dy vendeve.
Gazi rus dhe Kanali i Otrantos
Maketi i projektit “South Stream” është shumë i qartë në parim. Por, gjurmët e tij nuk janë përcaktuar ende në mënyrë përfundimtare, për shkak të pengesave në terren që has realizimi i këtij projekti gjigant. Moska zyrtare ka deklaruar se ndërtimi i gazsjellësit duhet të nisë nga fillimi i vitit 2011, por ende nuk dihet një datë konkrete. Një ndër arsyet, por aspak periferike për nga rëndësia, është pjesa fundore e “South Stream”. Pengesa është pikërisht Shqipëria, e cila parimisht mendohet të jetë kapërcyer me ndihmën e Greqisë. Bëhet fjalë pikërisht për Kanalin e Otrantos, për të cilin Tirana dhe Athina kanë nënshkruar marrëveshjen që i dhuron Greqisë 354.4 km2 sipërfaqe ujore. Ngutja greke për të mbyllur sa më shpejt marrëveshjen për Shelfin Kontinental me Shqipërinë lidhet pikërisht me projektin e gazsjellësit. Koha nuk pret më!
Pse Greqia kërkon Kanalin e Otrantos?
Arsyeja është e thjeshtë. Në bazë të marrëveshjes me Shqipërinë për përcaktimin e kufiri detar, tanimë Greqia ka hyrë në Kanalin e Otrantos. Kësisoj, në det ajo është në kufi me Italinë. Në rast se kjo marrëveshje me Tiranën zyrtare nuk do të ishte nënshkruar, atëherë detyrimisht gazsjellësi rus “South Stream” do të duhej të kalonte së pari në ujërat detare të shtetit shqiptar e mandej në Itali. Por, për Rusinë kjo nuk mund të ndodhte. Ndaj, me ndihmën e Greqisë Moska ka arritur të përjashtojë Shqipërinë nga ky gazsjellës. Kështu, tubacionet e gazit nën det nga Igumenica deri në Brindisi e kanë rrugën e hapur. Shqipëria është përjashtuar, dhe zot të Kanalit të Otrantos dhe gazsjellësit në det tashmë janë vetëm Greqia dhe Italia.
Tedi Blushi
G. Shqiptare
Nënshkruani sa më shpejt peticionin kundra ratifikimit të kësaj marrëveshjeje të tillë antishqiptare, nesër do të jetë vonë...
http://www.gopetition.com/
No comments:
Post a Comment